Gdy to usłyszeli, wpadli w gniew i chcieli ich zabić.

Gdy to usłyszeli, zawrzały gniewem ich serca i zgrzytali zębami na niego. 

A którzy z nich uciekną, ci będą na górach jako gołębice w dolinie; wszyscy będą narzekali, każdy nad nieprawością swoją.

I wyleję na dom Dawidowy, i na obywateli Jeruzalemskich Ducha łaski i modlitw, a patrzyć będą na mię, którego przebodli; i płakać będą nad nim płaczem, jako nad jednorodzonym; gorzko, mówię, płakać będą nad nim, jako gorzko płaczą nad pierworodnym.

Pytały go tłumy: «Cóż więc mamy czynić?»

Kiedy to usłyszeli, wszyscy jeden po drugim zaczęli odchodzić, poczynając od starszych, aż do ostatnich. Pozostał tylko Jeszu i kobieta, stojąca na środku.

On zaś, gdy przyjdzie, przekona świat o grzechu, o sprawiedliwości i o sądzie. 

 o sprawiedliwości zaś - bo idę do Ojca i już Mnie nie ujrzycie; 

Kiedyś i ja prowadziłem życie bez prawa. Gdy jednak zjawiło się przykazanie - grzech ożył, 

 Jeśli natomiast wszyscy prorokują, a wejdzie jakiś niewierzący albo niezaznajomiony, to przez wszystkich jest badany, przez wszystkich rozsądzany,

 {I tak,} tajniki jego serca są ujawniane, upadłszy na twarz, odda cześć Bogu mówiąc: Bóg naprawdę jest pośród was.

 Żywa bowiem (jest) Mądrość [Słowo, Logos] Boża i aktywna, ostrzejsza niż jakikolwiek obosieczny miecz, przenikająca aż do rozdzielenia duszy {jak} i ducha, stawów, jak i szpiku, zdolna osądzić zamiary [intencje] i myśli serca [wnętrzności].

 i nie ma stworzenia, niewidocznego przed Nim; wszystko (jest) nagie i odsłonięte oczom tego, względem którego nam mówiono (Logos).

Mężczyźni, bracia musiało [konieczne, nieuniknione] wypełnić [dokonać, spełnić] Pismo [co napisane] które przepowiadało [uprzedzało] Tchnienie [wiatr, duch] święte poprzez usta [mowa, ostrze] Dauida [Dawida] w sprawie [około, dotycząca, wokół] Judy [Judasza] (który) stał się [okazał się] przewodnikiem [liderem, przywódcą] chwytających [przejąć, zatrzymać, począć] Jeszu.

 «Kto jesteś, Panie?» - powiedział. A On: «Ja jestem Jeszu, którego ty prześladujesz.

Wstań i wejdź do miasta, tam ci powiedzą, co masz czynić». 

 Wtedy [tamten] zażądał światła, wskoczył [do lochu] i przypadł drżący do stóp Pawła i Sylasa.

 «Uwierz w Pana Jeszu - odpowiedzieli mu - a zbawisz siebie i swój dom».

 Powiedziałem więc: "Co mam czynić, Panie?" A Pan powiedział do mnie: "Wstań, idź do Damaszku, tam ci powiedzą wszystko, co masz czynić". 

Lecz kiedy Paweł mówił o sprawiedliwości i o wstrzemięźliwości, i o przyszłym sądzie, Feliks przestraszony odpowiedział: «Teraz możesz odejść. Gdy znajdę czas, wezwę cię znowu». 

 Spodziewał się przy tym, że dostanie od Pawła pieniądze, i dlatego częściej posyłał po niego i rozmawiał z nim.