Czekając na nich w Atenach, Paweł burzył się tchnieniowo(wewnętrznie) na widok miasta pełnego wizerunków(bożków).

Wreszcie sekretarz uspokoił tłum i powiedział: «Efezjanie, czyż istnieje człowiek, który by nie wiedział, że miasto Efez oddaje cześć wielkiej Artemidzie i posągowi, który spadł od Zeusa(z nieba)? 

 Mieli z nim tylko spory o ich wierzenia i o jakiegoś zmarłego Jeszu, o którym Paweł twierdzi, że żyje.

Tak mówi Pan: Drogi pogaóskiej nie uczcie się, a zanamion niebieskich nie bójcie się; bo się ich poganie boją.

Ustawy zaiste tych narodów są wierutna marność; bo uciąwszy drzewo siekierą w lesie, dzieło rąk rzemieślnika,

Susza na wody jego, aby wyschły; bo ziemia jest pełna obrazów rytych, a przy bałwanach swoich szaleją.