mówiącej: «Co widzisz, napisz w księdze i poślij siedmiu Społecznościom Powołanych: do Efezu, Smyrny, Pergamonu, Tiatyry, Sardów, Filadelfii i Laodycei». 

Posłańcowi(Aniołowi) Społeczności Powołanych w Tiatyrze napisz: To mówi Syn Boży: Ten, który ma oczy jak płomień ognia, a nogi Jego podobne są do rozpalonego metalu. 

ale mam przeciw tobie to, że pozwalasz działać niewieście Jezabel, która nazywa siebie prorokinią, a naucza i zwodzi moje sługi, by uprawiali rozpustę i spożywali ofiary składane wizerunkom bożków. 

Oto rzucam ją na łoże boleści, a tych, co z nią cudzołożą - w wielki ucisk, jeśli od czynów jej się nie odwrócą; 

Wam zaś, pozostałym w Tiatyrze, mówię, wszystkim, co tej nauki nie mają, tym, co - jak mówią - nie poznali "głębin oszczercy(szatana)": nie nakładam na was nowego ciężaru, 

 A on poszedł. Właśnie wtedy przybył do Jeruszalem oddać pokłon Bogu Etiop, dworski urzędnik królowej etiopskiej, Kandaki, zarządzający całym jej skarbcem, 

pobożny i "bojący się Boga" wraz z całym swym domem. Dawał on wielkie jałmużny ludowi i zawsze modlił się do Boga. 

Odszedł stamtąd i poszedł do domu pewnego "czciciela Boga", imieniem Tycjusz Justus. Dom ten przylegał do synagogi.

 A wśród tych, którzy przybyli, aby oddać pokłon [Bogu] w czasie święta, byli też niektórzy Grecy. 

 A ręka Pańska była z nimi, bo wielka liczba uwierzyła i nawróciła się do Pana. 

Lud twój będzie dobrowolny w dzień zwycięstwa twego, w świętych ozdobach. Z łona jutrzenki jak rosę Cię zrodziłem. 

Miły mój ściągnął rękę swoję dziurą, a wnętrzności moje wzruszyły się we mnie.

Panujący Pan otwiera mi uszy, a Ja się nie sprzeciwiam, ani się na wstecz wracam.

 Wówczas otworzył ich umysł [rozum, myśli], (aby) rozumieli Pisma, 

 Nikt (nie) może przyjść do Mnie, jeśli nie, Ojciec, (który) posłał Mnie, pociągnąłby go, {a Ja} wzbudzę go w ostatnim dniu.

 Jest napisane u proroków: "I będą wszyscy nauczeni (przez) Boga, każdy słyszący {usłyszał} od Ojca i przyjmujący pouczenie, przychodzi do Mnie.

 Zatem więc nie (zależy) od chcącego ani biegnącego [starającego się], ale od litującego się Boga. 

Ja zasadziłem, Apollos podlewał, ale Bóg dał wzrost.

A tak, ani ten, co sadzi, jest kimś, ani ten, co podlewa, ale Bóg, który wzrost daje.

 Ale stwardniały zamysły [myśli] ich, ponieważ aż do dzisiejszych dni ta sama zasłona przy czytaniu starej umowy [testamentu], zostaje nie odkryta, (mimo) że w Pomazańcu przemija [traci znaczenie]. 

 Kiedy zaś ktoś zawróci do Pana, zdejmowana (jest) zasłona. 

 wśród, których bóg tego eonu [świata, wieku, czasu] zaślepił myśli niewierzących, (aby) nie oświetliło światło dobrej nowiny chwały Pomazańca, który jest obrazem Boga.

 Ponieważ Bóg, który powiedziawszy [rozkazując], (aby) z ciemności światłość zajaśniała, zajaśniał w sercach naszych dla światła poznania chwały Bożej w [na] obliczu [twarzy, powierzchni] Jeszu Pomazańca. 

 aby Bóg Pana naszego Jeszu Pomazańca, Ojciec chwały, dał wam Tchnienie mądrości i objawienia w poznaniu Jego.  

 i oświecone oczy umysłu waszego, abyście wiedzieli, jaka jest nadzieja Jego powołania i jakie bogactwo chwały Jego dziedzictwa w świętych,

Albowiem Bóg jest, który sprawuje w was chcenie i skuteczne wykonanie według upodobania swego.

 Nie dawajcie się zwodzić, bracia moi ukochani.

 Każdy dobry podarunek i wszelki dar doskonały zstępuje z góry od Ojca światłości; u którego nie istnieje żadna zmienność lub cień poruszenia.

Posłańcowi(Aniołowi) Społeczności Powołanych w Filadelfii napisz: To mówi Święty, Prawdomówny, Ten, co ma klucz Dawida, Ten, co otwiera, a nikt nie zamknie, i Ten, co może zamknąć, i nikt nie otworzy. 

Oto stanąłem u drzwi i pukam: jeśli kto usłyszy mój głos i drzwi otworzy, wejdę do niego i będę z nim wieczerzał, a on ze Mną.