32
Poślij więc do Jafy i wezwij Szymona, zwanego Piotrem. Jest on gościem w domu Szymona garbarza, nad morzem".
33
Posłałem więc natychmiast do ciebie, a ty dobrze zrobiłeś, żeś przyszedł. Teraz my wszyscy stoimy przed Bogiem, aby wysłuchać wszystkiego, co Pan tobie polecił».
34
Wtedy Piotr przemówił w dłuższym wywodzie: «Przekonuję się, że Bóg naprawdę nie ma względu na osoby.
35
Ale w każdym narodzie miły jest Mu ten, kto się Go boi i postępuje sprawiedliwie.
36
Posłał swe słowo synom Iszraela, zwiastując im pokój przez Jeszu Chrystusa. On to jest Panem wszystkich.
37
Wiecie, co się działo w całej Judei, począwszy od Galilei, po zanurzeniu, które głosił Jan.
38
Znacie sprawę Jeszu z Nazaretu, którego Bóg namaścił Tchnieniem Świętym i mocą. Dlatego że Bóg był z Nim, przeszedł On dobrze czyniąc i uzdrawiając wszystkich, którzy byli pod władzą złego(diabła).
39
A my jesteśmy świadkami wszystkiego, co zdziałał w ziemi judejskiej i w Jeruszalem. Jego to zabili, zawiesiwszy na drzewie.
40
Bóg wskrzesił Go trzeciego dnia i pozwolił Mu ukazać się
41
nie całemu ludowi, ale nam, wybranym uprzednio przez Boga na świadków, którzyśmy z Nim jedli i pili po Jego zmartwychwstaniu.
42
On nam rozkazał ogłosić ludowi i dać świadectwo, że Bóg ustanowił Go sędzią żywych i umarłych.
43
Wszyscy prorocy świadczą o tym, że każdy, kto w Niego wierzy, przez Jego imię otrzymuje odpuszczenie uchybień(grzechów)».
44
Kiedy Piotr jeszcze mówił o tym, Tchnienie Święte zstąpiło na wszystkich, którzy słuchali nauki.
45
I zdumieli się wierni pochodzenia judejskiego, którzy przybyli z Piotrem, że dar Tchnienia Świętego wylany został także na pogan.
46
Słyszeli bowiem, że mówią językami i wielbią Boga.
47
Wtedy odezwał się Piotr: «Któż może odmówić zanurzenia tym, którzy otrzymali Tchnienie Święte tak samo jak my?»
48
I rozkazał zanurzyć ich w imię Jeszu Chrystusa. Potem uprosili go, aby został jeszcze kilka dni.
