Kiedy znikł posłaniec(anioł), który z nim mówił, [Korneliusz] zawołał dwóch domowników i pobożnego żołnierza spośród swoich podwładnych.

 A oni odpowiedzieli: «Setnik Korneliusz, człowiek sprawiedliwy i bogobojny, o czym zaświadczyć może cała ludność judejska otrzymał polecenie od posłańca(anioła) świętego, aby cię wezwał do swego domu i wysłuchał tego, co mu powiesz».

Są [być] zaś w Jeruszalem zamieszkujący Judejczycy mężczyźni pobożni [ostrożni, dobrze się trzymający] z każdego narodu [rasy, plemienia] pod niebem.

 Szczepana zaś pochowali ludzie pobożni z wielkim żalem. 

Ale Judejczycy podburzyli pobożne a wpływowe niewiasty i znaczniejszych obywateli, wzniecili prześladowanie Pawła i Barnaby i wyrzucili ich ze swoich granic. 

Przysłuchiwała się nam też pewna "bojąca się Boga" kobieta z miasta Tiatyry imieniem Lidia, która sprzedawała purpurę. Pan otworzył jej serce, tak że uważnie słuchała słów Pawła.

 Niejaki Ananiasz, człowiek przestrzegający wiernie Prawa, o którym wszyscy tamtejsi Judejczycy wydawali dobre świadectwo,

A żył w Jeruszalem człowiek, imieniem Symeon. Był to człowiek prawy i pobożny, wyczekiwał pociechy Iszraela, a Tchnienie Święte spoczywało na nim.

 Ale w każdym narodzie miły jest Mu ten, kto się Go boi i postępuje sprawiedliwie.

A Społeczność Powołanych cieszyła się pokojem w całej Judei, Galilei i Samarii. Rozwijała się i żyła bogobojnie, i napełniała się pociechą Tchnienia Świętego.

Wstał więc Paweł i skinąwszy ręką, przemówił: «Słuchajcie, Iszraelici i wy, którzy boicie się Boga!

 Bracia, synowie rodu Abrahama, i ci spośród was, którzy się boją Boga! Nam została przekazana nauka o tym zbawieniu,

Ty wysłuchaj z nieba, z miejsca mieszkania twego, a uczyó wszystko, o co zawoła do ciebie on cudzoziemiec, aby poznali wszyscy narodowie ziemscy imię twoje, i bali się ciebie, jako lud twój Izraelski, a żeby wiedzieli, że imię twoje wzywane jest nad tym domem, którym zbudował.

Ty wysłuchaj z nieba, z miejsca mieszkania twego, i uczyó to wszystko, o co zawoła do ciebie on cudzoziemiec, aby poznali wszyscy narodowie ziemscy imię twoje, i bali się ciebie jako lud twój Izraelski, i wiedzieli, że imię twoje wzywane jest nad domem tym, którym zbudował.

Był mąż w ziemi Uz, imieniem Ijob; a ten mąż był doskonały, i szczery, i bojący się Boga, a odstępujący od złego.

Albowiem upodobały się sługom twoim kamienie jego, i nad prochem jego zmiłują się;

Dobra jest, abyś się owego trzymał, a tego się nie puszczał; kto się boi Boga, uchodzi tego wszystkiego.

I będą się bali, którzy są na zachód, imienia Paóskiego, i którzy na wschód słoóca, sławy jego. Gdy przypadnie nieprzyjaciel jako rzeka, tedy go duch Paóski precz zapędzi.

Tedy król Daryjusz napisał do wszystkich ludzi, narodów, i języków, którzy mieszkali po wszystkiej ziemi: Pokój się wam niech rozmnoży!

Któż by się nie bał, o Panie, i Twego imienia nie uczcił? Bo Ty sam jesteś Święty, bo przyjdą wszystkie narody i padną na twarz przed Tobą, bo ujawniły się słuszne Twoje wyroki». 

 Kiedy znikł posłaniec(anioł), który z nim mówił, [Korneliusz] zawołał dwóch domowników i pobożnego żołnierza spośród swoich podwładnych.

Kiedy została zanurzona razem ze swym domem, poprosiła nas: «Jeżeli uważacie mnie za wierną Panu - powiedziała - to przyjdźcie do mego domu i zamieszkajcie w nim!». I wymogła to na nas. 

 Przełożony synagogi, Kryspus, uwierzył w Pana z całym swym domem, wielu też słuchaczy korynckich uwierzyło i przyjmowało wiarę i zanurzenie. 

 Znam go bowiem; więc przykaże synom swoim, i domowi swemu po sobie, aby strzegli drogi JHWH, i czynili sprawiedliwość i sąd; aby przywiódł JHWH na Abrahama, co mu powiedział.

A jeśli się wam wydaje źle służyć Panu, wybierzcie sobie dziś, komu będziecie służyli, czy bogom, którym służyli ojcowie wasi, co byli za rzeką, czy bogom Amorejskim, w których wy ziemi mieszkacie; ale ja i dom mój będziemy służyli Panu.

A gdy wkoło obeszły dni uczty, posyłał Ijob, a poświęcał ich, a wstawając rano sprawował całopalenia według liczby ich wszystkich; bo mówił Ijob: Podobno zgrzeszyli synowie moi, a złorzeczyli Bogom w sercach swych. Tak czynił Ijob po one wszystkie dni.

Oczy moje obrócone będą na prawdomównych w ziemi, aby siadali zemną; kto chodzi drogą uprzejmą, ten mi służyć będzie.

Co poranek tracić będę wszystkich niezbożnych na ziemi, abym tak wykorzenił z miasta Paóskiego wszystkich, którzy czynią nieprawość.

 On zaś wpatrując się w niego z lękiem zapytał: «Co, panie?» Odpowiedział mu: «Modlitwy twoje i jałmużny stały się ofiarą, która przypomniała ciebie Bogu. 

 A oni odpowiedzieli: «Setnik Korneliusz, człowiek sprawiedliwy i bogobojny, o czym zaświadczyć może cała ludność judejska otrzymał polecenie od posłańca(anioła) świętego, aby cię wezwał do swego domu i wysłuchał tego, co mu powiesz».

 i rzekł: "Korneliuszu, twoja modlitwa została wysłuchana i Bóg wspomniał na twoje jałmużny.

Mieszkała też w Jafie pewna uczennica imieniem Tabita, co znaczy Gazela. Czyniła ona dużo dobrego i dawała hojne jałmużny.

(Przedniejszemu śpiewakowi pieśó Dawidowa.)

Ułamuj łaknącemu chleba twego, a ubogich wygnaóców wprowadź do domu twego; ujrzyszli nagiego, przyodziej go, a przed ciałem swojem nie ukrywaj się.

Tedy wyniknie jako zorza ranna światłość twoja, a zdrowie twoje prędko zakwitnie! i pójdzie przed tobą sprawiedliwość twoja, a chwała Paóska zbierze cię.

 Ci zjawili się u Jeszu i prosili Go usilnie: «Godzien jest, żebyś mu to wyświadczył - mówili -

miłuje bowiem nasz naród i sam zbudował nam synagogę». 

Albowiem spodobało się Macedonii i Achai, zbiórkę zebrać dla ubogich świętymi w Jeruszalem.

Spodobało im się to, ponieważ są ich dłużnikami. Jeżeli bowiem narody stały się wspólnikami w tchnieniu ich, to powinny też dzielić się z nimi dobrami materialnymi. 

 Mocny zaś Bóg każdą łaskę dać hojnie dla was, żebyście we wszystkim (i) zawsze (w) pełni (byli) samowystarczalni, mając obfitość dla każdego działania dobrego. 

 Zaś dostarczający ziarno siejącemu i chleb na pokarm zaopatrujący, także pomnoży ziarno wasze, da wzrost plonom sprawiedliwości waszej.  

 Ponieważ usługa publiczna ta, nie tylko jest dopełnieniem niedostatków świętych, ale też obfituje przez liczne dziękowania Bogu, 

 I sami błagają za was, pragną was z powodu przewyższającej łaski Boga względem was. 

A Pan do niego: «Idź na ulicę Prostą i zapytaj w domu Judy o Szawła z Tarsu, bo właśnie się modli».

Daj, abym chodził w prawdzie twojej, i naucz mię; boś ty jest Bóg zbawienia mego; ciebie oczekuję dnia każdego.

Dobry i prawy jest Pan; przetoż drogi naucza grzeszników.

Poprowadzi cichych w sądzie, a nauczy pokornych drogi swojej.

Ale ja do Boga zawołam, a Pan mię wybawi.

Zmiłuj się nademną, Panie, albowiem do ciebie na każdy dzieó wołam.

(Pieśó a psalm synów Korego przedniejszemu śpiewakowi na Machalat ku śpiewaniu, nauczający, (złożony)od Hemana Ezrahytczyka.)

Błogosławieni, którzy strzegą świadectw jego, i którzy go ze wszystkiego serca szukają;

 Owszem, jeśli rozum przywołasz i rozsądek wezwiesz swoim głosem;

 Wówczas zrozumiesz, na czym polega respekt przed Panem i posiądziesz wiedzę o Bogu.

Skąd król Daryjusz podał na piśmie ten wyrok.

Ale mężowie oni zgromadzili się do króla, i rzekli królowi: Wiedz, królu! iż to jest prawo u Medów i u Persów, aby żaden wyrok i dekret, któryby król postanowił, nie był odmieniony.

Tedy król wstawszy bardzo rano na świtaniu z kwapieniem poszedł do dołu lwiego;

 Proście a dadzą wam szukajcie a znajdziecie pukajcie a otworzą wam.

 Każdy bowiem proszący otrzymuje a szukający znajduje a pukającemu otworzą.

Powiedział im też przypowieść o tym, że zawsze powinni modlić się i nie ustawać:

W modlitwach trwajcie, czując w nich z dziękowaniem,

 Nieustannie (się) módlcie.

 A jeśli komuś z was brakuje mądrości, niech prosi Boga, który wszystkim daje szczodrze i bez wypominania, a będzie mu dana.