Odpowiedzieli im faryzeusze: «Czyż i wy daliście się zwieść? 

A ten tłum, który nie zna Prawa, jest przeklęty». 

«Czy Prawo nasze potępia człowieka, zanim go wpierw przesłucha, i zbada, co czyni?»

I rozeszli się - każdy do swego domu.

 Wobec tego arcykapłani i faryzeusze zwołali Wysoką Radę i rzekli: «Cóż my robimy wobec tego, że ten człowiek czyni wiele znaków? 

 Jeżeli Go tak pozostawimy, to wszyscy uwierzą w Niego, i przyjdą Rzymianie, i zniszczą nasze miejsce święte i nasz naród». 

Faryzeusze zaś mówili jeden do drugiego: «Widzicie, że nic nie zyskujecie? Patrzcie świat poszedł za Nim»

A wszystkie tłumy pełne były podziwu i mówiły: «Czyż nie jest to Syn Dawida?» 

Lecz faryzeusze, słysząc to, mówili: «On tylko przez Belzebuba, naczelnym [archontem] demonów, wyrzuca demony».

Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze, obłudnicy, bo zamykacie królestwo niebiańskie przed ludźmi. Wy sami nie wchodzicie i nie pozwalacie wejść tym, którzy do niego idą. 

Wrócili więc strażnicy do arcykapłanów i faryzeuszów, a ci rzekli do nich: «Czemuście Go nie pojmali?»

Strażnicy odpowiedzieli: «Nigdy jeszcze nikt nie przemawiał tak, jak ten człowiek przemawia». 

Juda, otrzymawszy kohortę oraz strażników od arcykapłanów i faryzeuszów, przybył tam z latarniami, pochodniami i bronią.

Do arcykapłanów zaś, dowódcy straży świątynnej i starszych, którzy wyszli przeciw Niemu, Jeszu rzekł: «Wyszliście z mieczami i kijami jak na zbójcę?

Gdy codziennie bywałem u was w świątyni, nie podnieśliście rąk na Mnie, lecz to jest wasza godzina i panowanie ciemności». 

Wtedy dowódca straży poszedł ze sługami i przyprowadził ich, ale bez użycia siły, bo obawiali się ludu, by ich samych nie ukamienował.