Podczas [o ile, gdy] prawo [zasady] przez Mojżesza dano, łaska i prawda przez Jeszu Pomazańca [Chrystusa, Mesjasza] zaistniało [stało się].

Nie mniemajcie jednak, że to Ja was oskarżę przed Ojcem. Waszym oskarżycielem jest Mojżesz, w którym wy pokładacie nadzieję. 

 Wówczas go zelżyli i rzekli: «Bądź ty sobie Jego uczniem, my jesteśmy uczniami Mojżesza.

 My wiemy, że Bóg przemówił do Mojżesza. Co do Niego zaś nie wiemy, skąd pochodzi».

A sam tylko Mojżesz wstąpi do Pana; ale oni nie przybliżą się ani lud wstąpi z nim.

Przyszedł tedy Mojżesz, i opowiedział ludowi wszystkie słowa Paóskie, i wszystkie sądy. I odpowiedział wszystek lud głosem jednym, mówiąc: Wszystkie słowa, które rzekł Pan, uczynimy.

Nie miejcie względu na osoby przy sądzie; tak małego jako wielkiego wysłuchywajcie; nie bójcie się nikogo, albowiem sąd Boży jest; a jeźliby co przytrudniejszem było na was, odniesiecie do mnie, a ja tego przesłucham.

On był w zgromadzeniu na pustyni z posłem [aniołem], który mówił do niego na górze Synaj, i z naszymi ojcami. On przyjął słowa życia, ażeby wam je przekazać. 

Czym więc (jest) prawo? Z powodu zboczenia [wykroczenia, zejścia z drogi] zostało dodane aż do przyjścia Potomka [nasienia], któremu (udzielono) obietnicy; wydane przez Posłów [aniołów] w ręce mediatora. 

Albowiem tem większej chwały ten nad Mojżesza godzien, im większą cześć ma budownik domu, niżeli sam dom.

A byłci Mojżesz wiernym we wszystkim domu jego, jako sługa, na świadectwo tego, co potem miało być mówione.

«Na katedrze Mojżesza zasiedli uczeni w Piśmie i faryzeusze.

Wiążą ciężary wielkie i nie do uniesienia i kładą je ludziom na ramiona, lecz sami palcem ruszyć ich nie chcą. 

- Bo ci nie mający prawa zgrzeszyli, więc nie mając prawa zginą, a ci co w prawie zgrzeszyli, przez prawo zostaną osądzeni.

- Ponieważ nie słuchacze prawa są sprawiedliwi przed Bogiem, ale czyniący prawo będą sprawiedliwymi.

Oto się ty nazywasz Judejczykiem i polegasz na prawie, a chlubisz się Bogiem.

przekonany, (że) ty sam przewodnikiem jesteś ślepych, światłem (dla tych, którzy są) w ciemności;

Który uczysz drugiego, siebie samego nie pouczasz? Który opowiadasz, żeby nie kradziono, kradniesz?

Który się chlubisz zakonem, przez przestępstwo zakonu Boga lżysz?

Boć obrzezanie jest pożyteczne, jeźlibyś pełnił zakon; ale jeźlibyś był przestępcą zakonu, twoje obrzezanie stało się nieobrzezką.

I osądzi nieobrzezka z przyrodzenia zakon pełniąca ciebie, który przez literę i obrzezkę jesteś przestępcą zakonu.

Ale Judejczykiem jest się w niewidzialnym wnętrzu, i obrzezanym jest się w sercu, które nie jest w zapisie prawnym, ale jest w tchnieniu, którego chwała nie jest z ludzi, ale z Boga.

 Jak napisano: Nie ma sprawiedliwego ani jednego;

 Wszyscy uchybili, równocześnie stali się bezużyteczni, nie ma czyniącego dobrze, nie ma ani [aż do] jednego.

Których usta napełnione są przeklinania i gorzkości;

Skruszenie z biedą w drogach ich,

Nie masz bojaźni Bożej przed oczami ich.

Przez uczynki prawa nie będzie usprawiedliwione żadne ciało przed Nim, gdyż przez prawo jest poznanie grzechu.

Sprawiedliwość, mówię, Boża przez wiarę Jeszu Pomazańca dla wszystkich wierzących; bo nie ma różnicy.

Albowiem i ci, którzy się obrzezują, nie zachowywują zakonu sami, ale chcą, abyście się wy obrzezali, żeby się z ciała waszego chlubili.

 Niektórzy z mieszkańców Jeruszalem mówili: «Czyż to nie jest Ten, którego usiłują zabić? 

I dlatego Judejczycy prześladowali Jeszu, że to uczynił w szabat. 

 Dlatego więc tym bardziej usiłowali Judejczycy Go zabić, bo nie tylko rozwiązywał szabat, ale też Ojca swojego nazywał Bogiem, równym siebie czyniąc Bogu. 

I znowu Judejczycy porwali kamienie, aby Go ukamienować.

Odpowiedział im Jeszu: «Ukazałem wam wiele dobrych czynów pochodzących od Ojca. Za który z tych czynów chcecie Mnie ukamienować?» 

I znowu starali się Go pojmać, ale On uszedł z ich rąk. 

 Tego więc dnia postanowili Go zabić. 

 Dlaczego knują [spiskują] narody i ludy planują próżno?

 "Rozerwijmy więzi odrzućmy od nas ich powrozy". 

Tedy będzie mówił do nich w popędliwości swojej, a w gniewie swoim przestraszy ich,

 Faryzeusze zaś wyszli i odbyli naradę przeciw Niemu, w jaki sposób Go zgładzić. 

Lecz rolnicy zobaczywszy syna mówili do siebie: "To jest dziedzic; chodźcie zabijmy go, a posiądziemy jego dziedzictwo".

A do nich powiedział: «Co wolno w szabat: uczynić coś dobrego czy coś złego? Życie ocalić czy zabić?» Lecz oni milczeli.

A faryzeusze wyszli i ze zwolennikami Heroda zaraz odbyli naradę przeciwko Niemu, w jaki sposób Go zgładzić