Tak bowiem umiłował Bóg świat, że Syna {swego} Jedynego dał, aby każdy, wierzący w Niego, nie zginął, ale miał życie eonowe.

 Wierzący w Niego, nie (jest) sądzony; zaś nie wierzący, już (jest) osądzony, bo nie wierzy w imię Jedynego Syna Boga.

Wierzący w Syna, ma życie eonowe; kto zaś nie ulegnie Synowi, nie zobaczy życia, lecz gniew Boży pozostaje nad nim».

 Taka bowiem jest wola {Tego, który mnie posłał} {Ojca Mojego}, aby każdy, widzący Syna i wierzący w Niego, miał życie eonowe. A wzbudzę go Ja w dniu ostatnim".

 Amen, amen, powiadam wam: Wierzący {we Mnie}, ma życie eonowe. 

 Amen, amen, powiadam wam: Jeśli kto zachowa moją naukę [logos, słowo], nie zazna śmierci na eon [najdłuższa jednostka czasu]. 

 A każdy, żyjący i wierzący we Mnie, nie umrze do eonu. Wierzysz temu?"

Jeszu zaś tak wołał: «Ten, kto we Mnie wierzy, wierzy nie we Mnie, lecz w Tego, który Mnie posłał.

Te zaś zapisano, abyście wierzyli, że Jeszu to [jest] Pomazaniec, Syn Boga, i abyście wierząc mieli życie w imieniu Jego.

Kto uwierzy i przyjmie zanurzenie, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony.

 Mówi bowiem Pismo: Każdy wierzący w Niego, nie będzie zawstydzony.

 Każdy bowiem, kto wezwie imienia Pana, zbawiony będzie.

Którzy przez niego wierzycie w Boga, który go wzbudził od umarłych i dał mu chwałę, aby wiara i nadzieja wasza była w Bogu.

 Każdy wierzący, że Jeszu jest Pomazańcem, z Boga (jest) zrodzony i każdy miłujący tego, (który) zrodził, miłuje i tego, (który jest) z niego zrodzony. 

A toć jest świadectwo, iż nam Bóg dał żywot wieczny; a ten żywot jest w Synu jego.

 To napisałem wam, abyście wiedzieli, że życie macie eonowe [wieczne, bezkresne], wierzący w imię Syna Bożego, {i abyście wierzyli w imię Syna Bożego}.

Moje owce słuchają mego głosu, a Ja znam je. Idą one za Mną 

Ojciec mój, który Mi je dał, jest większy od wszystkich. I nikt nie może ich wyrwać z ręki mego Ojca.

 Żadne zatem teraz potępienie w Pomazańcu Jeszu {nie według ciała chodzących,ale według tchnienia}.

To Tchnienie poświadcza tchnieniu naszemu, iż jesteśmy dziećmi Bożymi.

A jeśli dziećmi, to także i dziedzicami, dziedzicami wprawdzie Bożymi, a spółdziedzicami Pomazańca, jeśli tylko z nim cierpimy, abyśmy też z nim byli uwielbieni.

 Pojmujemy zaś, że z kochającymi Boga, wszystko współpracuje, dla dobra tych, (którzy) według postanowienia powołanymi są.

A które przenaznaczył, te też powołał; a które powołał, te też usprawiedliwił; a które usprawiedliwił, te też uwielbił.

 Gdyż Bóg nie skierował nas do gniewu, ale do osiągnięcia zbawienia przez Pana naszego, Jeszu Pomazańca,

Lecz my powinniśmy Bogu dziękować zawsze za was, bracia umiłowani od Pana! iż was Bóg od początku wybrał ku zbawieniu w poświęceniu Ducha i w wierze prawdy,

Do czego was powołał przez Ewangieliję naszę ku dostąpieniu chwały Pana naszego, Jeszu Chrystusa.

Którzy mocą Bożą strzeżeni bywacie przez wiarę ku zbawieniu, które zgotowane jest, aby było objawione czasu ostatecznego.

 My wiemy, że przeszliśmy ze śmierci do życia, ponieważ miłujemy braci, nie miłujący, pozostaje [trwa] w ciemności.