I obchodził Jeszu całą Galileę, nauczając w tamtejszych synagogach, głosząc Dobrą Nowinę o królestwie i lecząc wszystkie choroby i wszelkie słabości wśród ludu. 

A wieść o Nim rozeszła się po całej Syrii. Przynoszono więc do Niego wszystkich cierpiących, których dręczyły rozmaite choroby i dolegliwości, opętanych, epileptyków i paralityków, a On ich uzdrawiał. 

Gdy Jeszu powrócił, tłum przyjął Go z radością, bo wszyscy Go wyczekiwali.

Zbliżała się pora Paschy judejskiej i Jeszu udał się do Jeruszalem.

Wówczas sporządziwszy sobie bicz ze sznurków, powypędzał wszystkich ze świątyni, także baranki i woły, porozrzucał monety bankierów, a stoły powywracał.

Ten przyszedł do Niego nocą i powiedział Mu: «Rabbi, wiemy, że od Boga przyszedłeś jako nauczyciel. Nikt bowiem nie mógłby czynić takich znaków, jakie Ty czynisz, gdyby Bóg nie był z Nim».

Tylko niech nie chowa wiele koni, ani nawraca ludu do Egiptu, aby wiele koni nabył, ponieważ wam Pan rzekł: Nie wracajcie się zaś tą drogą więcej.

Gdy miał lat dwanaście, udali się tam zwyczajem świątecznym.

Przypuszczając, że jest w gromadzie pielgrzymów, uszli dzień drogi i szukali Go wśród krewnych i znajomych. 

Nie przyjęto Go jednak, ponieważ zmierzał do Jeruszalem