Odpowiedział im Jeszu: «Jam jest chleb życia. Kto do Mnie przychodzi, nie będzie łaknął; a kto we Mnie wierzy, nigdy pragnąć nie będzie.

 To jest chleb z nieba, (który) zstąpił — nie taki jak jedli ojcowie i poumierali. Jedzący ten chleb, będzie żył na eon.

 A każdy, żyjący i wierzący we Mnie, nie umrze do eonu. Wierzysz temu?"

i aby mocą władzy udzielonej Mu przez Ciebie nad każdym człowiekiem dał życie wieczne wszystkim tym, których Mu dałeś.

A to jest życie wieczne: aby znali Ciebie, samego prawdziwego Boga, oraz Tego, którego posłałeś, Jeszu Pomazańca.

Nie będą łaknąć, ani pragnąć, i nie uderzy na nich gorącość, ani słoóce, bo ten, który ma litość nad nimi, poprowadzi ich, i podle źródeł wód powiedzie ich.

 Albowiem zapłatą za uchybienie [grzech] jest śmierć; ale darem z łaski Bożej jest życie eonowe [przyszłe, bezkresne, wieczne], w Pomazańcu Jeszu, Panu naszym.

 Nie głodować wówczas ani nie pragnąć wówczas, ani też nie upadną oni na słońcu, ani (od) wszelkiego upału, 

Jak rzekło Pismo: Strumienie wody żywej popłyną z jego wnętrza».

 A powiedział to o Tchnieniu, którego mieli otrzymać wierzący w Niego; Tchnienie bowiem jeszcze nie było dane, ponieważ Jeszu nie został jeszcze uwielbiony. 

 Złodziej przychodzi tylko po to, aby kraść, zabijać i niszczyć. Ja przyszedłem po to, aby [owce] miały życie i miały je w obfitości. 

 Ja zaś będę prosił Ojca, a innego obrońcę da wam, aby z wami był na ten eon [czas]. 

 Nie zostawię was sierotami: Przyjdę do was. 

Aby jako grzech królował ku śmierci, tak też aby łaska królowała przez sprawiedliwość ku życiu eonowemu przez Jeszu Chrystusa, Pana naszego.

To Tchnienie poświadcza tchnieniu naszemu, iż jesteśmy dziećmi Bożymi.

A jeśli dziećmi, to także i dziedzicami, dziedzicami wprawdzie Bożymi, a spółdziedzicami Pomazańca, jeśli tylko z nim cierpimy, abyśmy też z nim byli uwielbieni.

 On też opieczętował nas i dał zadatek Tchnienia w sercach naszych. 

 W którym i wy usłyszawszy Słowo prawdy, dobrą nowinę zbawienia waszego; w którym (gdy) uwierzyliście zostaliście opieczętowani Świętym Tchnieniem obietnicy,

który jest zadatkiem dziedzictwa naszego na wykupienie nabytej własności, ku chwale sławy jego.

 A nie zasmucajcie Tchnienia Świętego Boga, którym opieczętowani jesteście na dzień odkupienia.

 Dusze wasze oczyszczając w posłuszeństwie prawdzie {przez tchnienie} do braterstwa nieobłudnego z czystego serca wzajemnie (się) miłujcie żarliwie. 

A wiemy, iż Syn Boży przyszedł i dał nam zmysł, abyśmy poznali onego prawdziwego Boga, i jesteśmy w onym prawdziwym, to jest w Synu jego, Jeszu Chrystusie; ten ci jest prawdziwy Bóg i życie eonowe.