Objawiłem imię Twoje ludziom, których Mi dałeś ze świata. Twoimi byli i Ty Mi ich dałeś, a oni zachowali słowo Twoje.

 Ja nie szukam własnej chwały. Jest Ktoś, kto jej szuka i sądzi. 

Już was nie nazywam sługami, bo sługa nie wie, co czyni pan jego, ale nazwałem was przyjaciółmi, albowiem oznajmiłem wam wszystko, co usłyszałem od Ojca mego.

Wybaw mię z paszczęki lwiej, a od rogów jednorożcowych wyzwól mię.

Mówiąc: Opowiem imię twoje braciom moim, w pośrodku zgromadzenia śpiewać ci będę.

 W odpowiedzi Jeszu rzekł do niego: "Jeśli ktoś miłuje Mnie, naukę [słowo, mądrość] moją zachowa [ustrzeże], a [i] Ojciec mój umiłuje go, i do niego przyjdziemy, i [a] mieszkanie u niego uczynimy [sprawimy]. 

 Jak Mnie umiłował Ojciec, tak i Ja was umiłowałem. Wytrwajcie w miłości mojej!

 ku pochwale [uznaniu] chwały [uwielbienia] łaski Jego, która obdarzył nas w Umiłowanym.

 I wszystko poddał pod nogi Jego i Jemu dał (być) głową ponad całym zgromadzeniem powołanych,

 które jest Jego ciałem, Pełnią, wszystko we wszystkim napełniając.

 Lecz Bóg, bogaty będąc w litość, przez wielką miłość Swoją, którą umiłował nas, 

 i (to) nas będących martwymi (w) wykroczeniach, wspólnie ożywił z Pomazańcem - łaską jesteście zbawiani - 

 bo jesteśmy członkami Jego ciała {z ciała Jego i z kości Jego}.

 Tajemnica to wielka jest, ja zaś mówię względem pomazańca i zgromadzenia powołanych.

A sam Pan nasz, Jeszu Chrystus i Bóg a Ojciec nasz, który nas umiłował i dał pociechę wieczną, i nadzieję dobrą przez łaskę,

 Ja w nich, a Ty we Mnie! Oby się tak zespolili w jedno, aby świat poznał, żeś Ty Mnie posłał i żeś Ty ich umiłował tak, jak Mnie umiłowałeś.

Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim. 

W owym dniu poznacie, że Ja jestem w Ojcu moim, a wy we Mnie i Ja w was. 

Wytrwajcie we Mnie, a Ja [będę trwał] w was. Podobnie jak latorośl nie może przynosić owocu sama z siebie - jeśli nie trwa w winnym krzewie - tak samo i wy, jeżeli we Mnie trwać nie będziecie. 

Jeśli zaś Pomazaniec w was (jest), to naprawdę ciało jest martwe przez uchybienie [grzech], ale Tchnienie (jest) życiem przez usprawiedliwienie.

Lecz z niego wy jesteście w Pomazańcu Jeszu, który się nam stał mądrością od Boga i sprawiedliwością, i poświęceniem, i odkupieniem,

Albowiem jako ciało jedno jest, a członków ma wiele, ale wszystkie członki ciała jednego, choć ich wiele jest, są jednym ciałem: tak i Pomazaniec.

Teraz zaś już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Pomazaniec. Choć nadal prowadzę życie w ciele, jednak obecne życie moje jest życiem wiary w Syna Bożego, który umiłował mnie i samego siebie wydał za mnie. 

by Pomazaniec przez wiarę zamieszkał w sercach waszych;

 którym zechciał Bóg oznajmić, jakie jest bogactwo chwały tajemnicy tej między narodami, którą jest Pomazaniec w was, nadzieja chwały,

 I jesteście w nim napełnieni, który jest głową wszelkiego pierwszeństwa [zwierzchności] i władzy, 

gdzie nie ma Helena ani Judejczyka, obrzezania ani nieobrzezania, cudzoziemca, Scyty, niewolnika, wolnego, ale Pomazańca — wszystkim i we wszystkich. 

 A zachowujący [strzegący] przykazań Jego, w nim pozostaje [trwa], a On w nim i w tym rozpoznajemy [znamy], że trwa [pozostaje] w nas, z Tchnienia [ducha], którego nam dał.

 Przez to poznajemy, że w nim mieszkamy, a on w nas, że z tchnienie swoje nam dał.

 A my zobaczyliśmy i (teraz) świadczymy, że Ojciec posłał Syna jako Zbawiciela świata.