Wy przyjaciół moimi jesteście, jeśli czynicie, co ja nakazuję wam.

I uczynił Noe według wszystkiego; jako mu rozkazał Bóg, tak uczynił.

Tedy uczynił Mojżesz wszystko; jako mu był rozkazał Pan, tak uczynił.

Pożądliwsze nad złoto, i nad wiele najwyborniejszego złota, i słodsze nad miód i nad plastr miodowy.

Błogosławieni, którzy żyją bez nagany, którzy chodzą w zakonie Paóskim,

I którzy nie czynią nieprawości, ale chodzą drogami jego.

Oby wyprostowane były drogi moje ku przestrzeganiu praw twoich!

Ducha mego, mówię, dam do wnętrzności waszej, a uczynię, że w ustawach moich chodzić, a sądów moich przestrzegać, i czynić je będziecie.

Każdego więc, kto tych słów moich słucha i wypełnia je, można porównać z człowiekiem roztropnym, który dom swój zbudował na skale. 

Spadł deszcz, wezbrały potoki, zerwały się wichry i uderzyły w ten dom. On jednak nie runął, bo na skale był utwierdzony. 

 Kto będzie czynił wolę Ojca mojego, który jest w niebiosach, ten Mi jest bratem, siostrą i matką»

 To jest wielki i pierwsze przykazanie.

 Na tych dwóch nakazach całe prawo zawisło i prorocy". 

Sługa, który zna wolę swego pana, a nic nie przygotował i nie uczynił zgodnie z jego wolą, otrzyma wielką chłostę. 

Ten zaś, który nie zna jego woli i uczynił coś godnego kary, otrzyma małą chłostę. Komu wiele dano, od tego wiele wymagać się będzie; a komu wiele zlecono, tym więcej od niego żądać będą. 

 Albowiem miłość Pomazańca oblega nas zawyrokować, że Jeden za wszystkich umarł, zatem wszyscy umarli. 

 A za wszystkich umarł, aby ci, żyjący, już więcej nie (dla) siebie żyli, ale dla Tego, (który) zamiast nich umarł i (został) wzbudzony.

Albowiem w Pomazańcu Jeszu ani obrzezanie, ani jego brak nie mają żadnego znaczenia, tylko wiara, która działa przez miłość.

Wiarą obwieszczony będąc od Boga Noe o tem, czego jeszcze nie było widzieć, uczciwości wyświadczając, przygotował korab ku zachowaniu domu swego, przez który potępił świat i stał się dziedzicem sprawiedliwości tej, która jest z wiary.

 Wiarą powołany Abraham, posłuchał, żeby pójść do miejsca, które miał wziąć w [do] dziedzictwo i wyszedł, nie wiedząc, dokąd idzie.

 Kto jednak wniknął w doskonałe prawo wolności i trwa w nim, nie jest słuchaczem, który zapomina, lecz wykonawcą dzieła; ten będzie szczęśliwy w swoim działaniu.

 Chcesz poznać, o człowieku pusty, że wiara bez działania [uczynków] martwa jest?

 Widzisz, że wiara współdziałała z uczynkami jego, a przez uczynki wiara dojrzała [wydoskonaliła].

 Widzicie {więc}, że z uczynków usprawiedliwiony jest człowieka, a nie z wiary samej. 

 Wiedzący (jak) dobro czynić, a nie czyniący, uchybieniem mu (to) jest. 

 Szczęśliwi(Błogosławieni), którzy płuczą swe szaty, aby władza nad drzewem życia do nich należała i aby bramami wchodzili do Miasta.