Był pewien chory, Łazarz z Betanii, z miejscowości Marii i jej siostry Marty. 

 A Jeszu miłował Martę i jej siostrę, i Łazarza.

Jeden z uczniów Jego - ten, którego Jeszu miłował - spoczywał na Jego piersi.

I rzekł Bóg: Weźmij teraz syna twego, jedynego twego, którego miłujesz, Izaaka, a idź do ziemi Moryja, i tam go ofiaruj na ofiarę paloną, na jednej górze, o którejć powiem.

Ale świętym, którzy są na ziemi, i zacnym, w których wszystko kochanie moje.

Ponieważ pragnął was wszystkich i bardzo się frasował, żeście słyszeli, iż zachorował.

Bo wprawdzie chorował mało nie na śmierć; ale się Bóg zmiłował nad nim, a nie tylko nad nim, ale i nade mną, abym nie miał smutku na smutek.

Erastus został w Koryncie, a Trofimam zostawił w Milecie chorego.

 Kogo bowiem miłuje Pan, (tego) dyscyplinuje, smaga zaś każdego syna, którego przyjmuje. 

 Jeśli znosicie karcenie, Bóg się wam przedstawia jak synom. Jaki (to) bowiem syn, którego ojciec nie koryguje? 

 Bez siły [chory] ktoś między wami, (niech) zawoła starszych zgromadzenia i (niech się) modlą nad nim, smarując go oliwą w imieniu Pana;

 A modlitwa wiary zbawi słabego i podniesie go Pan; jeśli grzechy zostały popełnione, (będą) odpuszczone mu.

 Ja wszystkich, których miłuję, upominam i karcę. Bądź więc gorliwy i skoryguj swój sposób myslenia!