Tłum odpowiedział : «Jesteś opętany przez złe tchnienie! Któż usiłuje Cię zabić?»

 Odpowiedzieli Mu Judejczycy: «Czyż nie słusznie mówimy, że jesteś Samarytaninem i jesteś opętany przez demona ?» 

Rzekli do Niego Judejczycy: «Teraz wiemy, że jesteś opętany. Abraham umarł i prorocy - a Ty mówisz: Jeśli kto zachowa moją naukę, ten śmierci nie zazna na wieki. 

 Lecz faryzeusze [separatyści, oddzieleni] mówili: "Wyrzuca złe tchnienia [duchy] mocą ich pierwszego [archonta, starszego, przywódcy]". 

 Wystarczy uczniowi, aby był [stał się] jak nauczyciel, a niewolnik jak pan jego. Jeśli gospodarza [pana domu] Belzebubem nazwali ileż bardziej domowników jego?

 A usłyszawszy (ci) od Niego, wyszli chwycić Go. Mówili bowiem, że wyszedł z siebie. 

«Tracisz rozum, Pawle - zawołał głośno Festus, gdy on tak się bronił - wielka nauka doprowadza cię do utraty rozsądku».

Strażnicy odpowiedzieli: «Nigdy jeszcze nikt nie przemawiał tak, jak ten człowiek przemawia». 

Czy ktoś ze zwierzchników lub faryzeuszów uwierzył w Niego?

Odezwał się do nich jeden spośród nich, Nikodem, ten, który przedtem przyszedł do Niego:

 Odpowiedzieli mu: «Czy i ty jesteś z Galilei? Zbadaj, zobacz, że żaden prorok nie powstaje z Galilei». 

Kto jest z Boga, słów Bożych słucha. Wy dlatego nie słuchacie, że z Boga nie jesteście». 

 Wówczas go zelżyli i rzekli: «Bądź ty sobie Jego uczniem, my jesteśmy uczniami Mojżesza.

 My wiemy, że Bóg przemówił do Mojżesza. Co do Niego zaś nie wiemy, skąd pochodzi».

Z więzienia i z sądu wyjęty jest; przetoż rodzaj jego któż wypowie? Albowiem wycięty jest z ziemi żyjących, a zraniony dla przestępstwa ludu mojego;

Gdy Paweł miał już usta otworzyć, Gallio przemówił do Judejczyków: «Gdyby tu chodziło o jakieś przestępstwo albo zły czyn, zająłbym się wami, Judejczycy, jak należy, 

 ale gdy spór toczy się o słowa i nazwy, i o wasze Prawo, rozpatrzcie to sami! Ja nie chcę być sędzią w tych sprawach».

 Mieli z nim tylko spory o ich wierzenia i o jakiegoś zmarłego Jeszu, o którym Paweł twierdzi, że żyje.

Nie znając się na tych rzeczach, zapytałem, czy nie zechciałby udać się do Jeruszalemu i tam odpowiadać przed sądem w tych sprawach.

 Na to wstał król i namiestnik, i Berenike, i ci, którzy z nimi wzięli udział w posiedzeniu. 

 A Agryppa powiedział do Festusa: «Możnaby zwolnić tego człowieka, gdyby się nie odwołał do Cezara».