Takie jest znaczenie przypowieści: Ziarnem jest słowo Boże.

I mówił im wiele w przypowieściach tymi słowami: «Oto siewca wyszedł siać. 

A gdy siał, niektóre (nasiona) padły na drogę, nadleciały ptaki i zjadły je. 

Wy zatem posłuchajcie przypowieści o siewcy!

Do każdego, kto słucha słowa o królestwie, a nie rozumie go, przychodzi Zły i porywa to, co zasiane jest w jego sercu. Takiego człowieka oznacza ziarno posiane na drodze. 

Inny przykład podał im mówiąc: «Królestwo niebios podobne jest do człowieka, który posiał dobre nasienie na swoim polu. 

 Kiedy zaś wykiełkowało źdźbło i wytworzył się łan, wtedy pojawiły się też chwasty. 

 I uczył ich w przykładach wielu i przemawiał im w nauce swojej. 

 I stało (się) podczas siania, które wprawdzie padło przy drodze, że [a, i] przyszyło ptactwo {nieba} i pożarło je. 

Mówił dalej: «Z królestwem Bożym dzieje się tak, jak gdyby ktoś nasienie wrzucił w ziemię.

Ziemia sama z siebie wydaje plon, najpierw źdźbło, potem kłos, a potem pełne ziarnko w kłosie.

Tymi na drodze są ci, którzy słuchają słowa; potem przychodzi diabeł i zabiera słowo z ich serca, żeby nie uwierzyli i nie byli zbawieni. 

Przetoż musimy tem pilniej przestrzegać tego, cośmy słyszeli, byśmy snać nie przeciekli.

 Bo kto jest słuchaczem Słowa, a nie wykonawcą, ten podobny jest do człowieka, który w zwierciadle przygląda się swemu naturalnemu obliczu; 

 bo przypatrzył się sobie i odszedł, i zaraz zapomniał, jakim był. 

Podeptałeś wszystkich, którzy się obłądzili od ustaw twoich; albowiem jest kłamliwa zdrada ich.

Wy jesteście solą dla ziemi. Lecz jeśli sól utraci swój smak, czymże ją posolić? Na nic się już nie przyda, chyba na wyrzucenie i podeptanie przez ludzi.

Tedy się zleciało ptactwo do onych ścierwów, i odganiał je Abram.