A choć uwierzyli słowom jego, i wysławiali chwałę jego:

Ale zdjęci będąc chciwością na puszczy, kusili Boga na pustyniach.

Chociaż mię każdego dnia szukają, a znać chcą drogi moje, jako naród, który sprawiedliwość czyni, a sądu Boga swego nie opuszcza; pytają mię o sądach sprawiedliwości a przgną się przybliżyć do Boga mówiąc:

A oto tyś im jest jako pieśó wdzięczna pięknego głosu, i dobrze umiejętnego śpiewaka; słuchając w prawdzie słów twoich, ale ich nie czynią.

Posiane na miejsce skaliste oznacza tego, kto słucha słowa i natychmiast z radością je przyjmuje;

ale nie ma w sobie korzenia, lecz jest niestały. Gdy przyjdzie ucisk lub prześladowanie z powodu słowa, zaraz się załamuje. 

 A tymi na (glebie) kamienistej są ci, którzy usłyszeli słowo [logos], natychmiast z radością przyjmują je, 

 i nie mają korzenia w sobie, ale są niestali, później gdy przychodzi ucisk lub prześladowanie z powodu słowa [nauki] zaraz (się) gorszą. 

Herod bowiem czuł lęk przed Janem, znając go jako męża prawego i świętego, i brał go w obronę. Ilekroć go posłyszał, odczuwał duży niepokój, a przecież chętnie go słuchał.

On był lampą, co płonie i świeci, wy zaś chcieliście radować się krótki czas jego światłem. 

O głupi Galatowie! Któż was omamił, abyście prawdzie nie byli posłuszni, którym przed oczyma Jeszu Chrystus przedtem był wymalowany, i między wami ukrzyżowany?

Takeście wiele cierpieli darmo, jeźli tylko i darmo?

Jakież tedy było błogosławieóstwo wasze? albowiem wam daję świadectwo, iż, by była rzecz można, dalibyście mi byli wyłupiwszy oczy wasze.

Pałają ku wam miłością nie dobrze, owszem chcą was odstrychnąć, abyście ich miłowali.

Dziatki moje! (które znowu z boleścią rodzę, ażby Chrystus był wykształtowany w was),

Przeczże nie mówicie: Czemuż go prześladujemy? gdyż się przy mnie znajduje grunt dobrej sprawy.

Nie zmocni się człowiek z niezbożności; ale korzeó sprawiedliwych nie będzie poruszony.

Niepobożny pragnie obrony przeciw nieszczęściu; ale korzeó sprawiedliwych daje ją.

by Pomazaniec przez wiarę zamieszkał w sercach waszych;

 zakorzenieni i nadbudowywani w nim, i utwierdzani (w) wierze, według [tak, jak] wykształcenia [nauki], obfitując w dziękowaniu [wdzięczności].

 Oni są na [w] agapach [miłość, życzliwość, uczta miłości] waszych rafą [skała ukryta pod wodą], ucztują bez obaw [pewni siebie, bez obaw], siebie pasą [praca pasterza]; obłoki [chmury] bezwodne [suche], podwładne wiatrów unoszone [uprowadzane], drzewa jesienią nieowocujące, dwakroć [dwukrotnie] umierające wykorzenione,

Szymonie, Szymonie, oto szatan domagał się, żeby was przesiać jak pszenicę;

 ale Ja prosiłem za tobą, żeby nie ustała twoja wiara. Ty kiedy zawrócisz utwierdzaj twoich braci». 

Wszyscy zgoła cudzołożą, są jako piec rozpalony od piekarza, który przestaje czuć, gdy zaczynił ciasto, ażby ukisiało.

Kiedy zaś przebywał w Jeruszalem w czasie Paschy, w dniu świątecznym, wielu uwierzyło w imię Jego, widząc znaki, które czynił.

i nie potrzebował niczyjego świadectwa o człowieku. Sam bowiem wiedział, co w człowieku się kryje.

Kiedy to mówił, wielu uwierzyło w Niego.

i poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli».

Niemniej jednak i spośród przywódców wielu w Niego uwierzyło, ale z obawy przed faryzeuszami nie przyznawali się, aby ich nie wyłączono z synagogi. 

Bardziej bowiem umiłowali chwałę ludzką aniżeli chwałę Bożą. 

 Każdą latorośl, która we Mnie nie przynosi owocu, odcina, a każdą, która przynosi owoc, oczyszcza, aby przynosiła owoc obfitszy.

Ten, kto we Mnie nie trwa, zostanie wyrzucony jak winna latorośl i uschnie. I zbiera się ją, i wrzuca do ognia, i płonie. 

Uwierzył również sam Szymon, a kiedy przyjął zanurzenie, towarzyszył wszędzie Filipowi i zdumiewał się bardzo na widok dokonywanych cudów i znaków. 

 którzy przyszli i modlili się za nich, aby mogli otrzymać Tchnienie Święte. 

Wtedy więc wkładali Wysłannicy [Apostołowie] na nich ręce, a oni otrzymywali Tchnienie Święte. 

«Dajcie i mnie tę władzę - powiedział - aby każdy, na kogo włożę ręce, otrzymał Tchnienie Święte». 

 Nie masz żadnego udziału w tym dziele, bo serce twoje nie jest prawe wobec Boga. 

Bo widzę, że jesteś żółcią gorzką i wiązką nieprawości».

 I choćbym miał proroctwo i znał wszystkie tajemnice, i wszelką umiejętność, i choćbym miał pełną wiarę, tak żebym góry przenosił, a miłości bym nie miał, niczym byłbym. 

Przez którą też zbawienia dostępujecie, jeźli pamiętacie, jakim sposobem opowiedziałem wam, chyba jeźliście próżno uwierzyli.

Jeźli tylko trwacie w wierze ugruntowani i utwierdzeni, a nie poruszeni od nadziei Ewangielii, którąście słyszeli, która jest kazana wszelkiemu stworzeniu, które jest pod niebem, której ja Paweł stałem się sługą;

Dlatego i ja, nie mogąc tego dłużej znosić, posłałem go, abym się dowiedział o wierze waszej, by was snać nie kusił ten, co kusi, a nie była daremna praca nasza.

Mając wiarę i dobre sumienie, które niektórzy odrzuciwszy, szkodę podjęli w wierze;

 którzy minęli się z prawdą, głosząc, że powstanie (z martwych) już się dokonało i wywracają wiarę niektórych.

 Jednak fundament Boży stoi niewzruszony, z taką pieczęcią: Zna Pan tych, którzy są Jego, oraz: Niech odstąpi od niesprawiedliwości każdy, kto wzywa imienia Pana {Pomazańca}.

Lecz my nie jesteśmy z tych, którzy się schraniają ku zginieniu, ale z tych, którzy wierzą ku pozyskaniu duszy.

 Tak jak ciało bez tchnienia [ducha] martwe jest, tak też wiara bez działania [uczynków] martwa jest. 

Bo ponieważ oni uszli plugastw świata przez poznanie Pana i zbawiciela, Jeszu Chrystusa, a znowu się zaś niemi uwikławszy, zwyciężeni bywają; stały się ich ostateczne rzeczy gorsze niż pierwsze.

Aleć się im przydało według onej prawdziwej przypowieści: Pies wrócił się do zwracania swego, a świnia umyta do walania się w błocie.

 Z nas wyszli, ale nie byli z nas; jeśli bowiem z nas (by) byli, wytrwaliby [zostaliby] wówczas z nami; ale (stało się tak), aby ujawnić, że nie są wszyscy z nas.