A wszystkich ogarnął strach; wielbili Boga i mówili: «Wielki prorok powstał wśród nas, i Bóg łaskawie nawiedził lud swój». 

A tłumy ogarnął lęk na ten widok, i wielbiły Boga, który takiej mocy udzielił ludziom. 

A wszystkie tłumy pełne były podziwu i mówiły: «Czyż nie jest to Syn Dawida?» 

On wstał, wziął zaraz swoje łoże i wyszedł na oczach wszystkich. Zdumieli się wszyscy i wielbili Boga mówiąc: «Jeszcze nigdy nie widzieliśmy czegoś podobnego».

Ci zaś [jednak] grożąc, uwolnili [wypuścili] ich, nic [niczego] nie znajdując [znaleźli] jak [w jaki sposób] ukarać ich, ze względu [z powodu] na lud [tłum], że [ponieważ] wszyscy [każdy] chwalili [oddawali chwałę] Boga za to co się stało.

 I chwalili prze mnie Boga. 

Widząc to Szymon Piotr przypadł Jeszu do kolan i rzekł: «Odejdź ode mnie, Panie, bo jestem człowiek grzeszny». 

 Wtedy cała ludność okoliczna Gergezeńczyków prosiła Go, żeby odszedł od nich, ponieważ wielkim strachem byli przejęci. On więc wsiadł do łodzi i odpłynął z powrotem. 

A będzie mi to sławą, weselem, chwałą, i ozdobą przed wszystkiemi narodami ziemi, które usłyszą o wszystkiem dobrem, które Ja im czynię, i ulękną się, a zatrwożą się nad wszystkiem dobrem i nad wszystkim pokojem, który Ja im sposobię.

Przetoż upadniesz we dnie, upadnie też i prorok z tobą w nocy; zagładzę i matkę twoję.

Pośpiesznie więc oddaliły się od grobu, z bojaźnią i wielką radością, i biegły oznajmić to Jego uczniom. 

Strach wielki ogarnął społeczność powołanych i wszystkich, którzy o tym słyszeli. 

 A z obcych nikt nie miał odwagi dołączyć się do nich, lud zaś ich wychwalał.