I potknęli się o Niego. Więc Jeszu powiedział im: «Nie jest prorok bez szacunku, chyba że w (mieście) rodzinnym i w domu swoim». 

 I mówi im Jeszu, że "Nie jest prorok lekceważony, jeśli nie w ojczyźnie jego i wśród krewnych jego, i w domu jego".

 I nie mógł tam działać żadną mocą, jeśli nie niewielu słabym nałożywszy ręce terapeutował. 

I o wiele więcej ich uwierzyło na Jego słowo,

Jeszu wprawdzie sam stwierdził, że prorok nie doznaje czci we własnej ojczyźnie.

«Ja jestem Judejczykiem - mówił - urodzonym w Tarsie w Cylicji. Wychowałem się jednak w tym mieście, u stóp Gamaliela otrzymałem staranne wykształcenie w Prawie ojczystym. Gorliwie służyłem Bogu, jak wy wszyscy dzisiaj służycie.

 Ujrzałem Go: "Spiesz się i szybko opuść Jeruszalem - powiedział do mnie - gdyż nie przyjmą twego świadectwa o Mnie".

a kiedy przelewano krew Szczepana, Twego świadka, byłem przy tym i zgadzałem się, i pilnowałem szat jego zabójców".

Słuchali go aż do tych słów. Potem krzyknęli: «Precz z ziemi z takim, nie godzi się bowiem, aby on żył!»