Wówczas jeden z nich, Kajfasz, który w owym roku był najwyższym kapłanem, rzekł do nich: «Wy nic nie rozumiecie i nie bierzecie tego pod uwagę,

 Tego jednak nie powiedział sam od siebie, ale jako najwyższy kapłan w owym roku wypowiedział proroctwo, że Jeszu miał umrzeć za naród

 i zaprowadzili najpierw do Annasza. Był on bowiem teściem Kajfasza, który owego roku pełnił urząd arcykapłański.

Właśnie Kajfasz poradził Judejczykom, że warto, aby jeden człowiek zginął za naród. 

Następnie Annasz wysłał Go związanego do arcykapłana Kajfasza. 

i Annasz arcykapłan i Kajfasz i Jan i Aleksander, i ilu [jakikolwiek, jak wielu] byli  z rodu [rodziny] arcykapłańskiego,

Ósmego dnia przyszli, aby obrzezać dziecko, i chcieli mu dać imię ojca jego, Zacharia. 

Odrzekli jej: "Nie ma nikogo w twoim rodzie, kto by nosił to imię". 

On zażądał tabliczki i napisał: "Joan będzie mu na imię". I wszyscy się dziwili. 

Do którego stało się słowo Paóskie za dni Jozyjasza, syna Amonowego, króla Judzkiego trzynastego roku królowania jego.

I stało się słowo Paóskie do mnie, mówiąc:

Prawdziwie stało się słowo JHWH do Ezechiela kapłana, syna Buzowego, w ziemi Chaldejskiej u rzeki Chebar, a była nad nim ręka JHWH.

Słowo Paóskie, które się stało do Ozeasza, syna Berowego, za dni Uzyjasza, Joatama, Achaza, Ezechyjasza, królów Judzkich, i za dni Jeroboama, syna Joazowego, króla Izraelskiego.

Gdy począł Pan mówić do Ozeasza, rzekł Pan do Ozeasza: Idź, pojmij sobie żonę wszetecznicę, i spłódź dzieci z wszeteczeóstwa; bo się ta ziemia, bez wstydu wszeteczeóstwo płodząc, od Pana odwróciła.

I stało się słowo Paóskie do Jonasza, syna Amaty, mówiąc:

Słowo Paóskie, które się stało do Micheasza Morastytczyka za dni Joatama, Achaza, i Ezechyjasza, królów Judzkich, które w widzeniu słyszał o Samaryi i o Jeruzalemie.

Słowo Paóskie, które się stało do Sofonijasza, syna Chusego, syna Godolijaszowego, syna Amaryjaszowego, syna Ezechyjaszowego, za dni Jozyjasza, syna Amonowego, króla Judzkiego.

Chłopiec rósł i wzmacniał się Tchnieniem, a żył na pustkowiach aż do dnia ujawnienia się przed Iszraelem.

 Głos wołającego na pustkowiu: Gotujcie drogę JHWH, wyrównajcie na pustkowiu drogę Bogom naszym. 

W owym czasie wystąpił Jan Zanurzyciel i głosił na Pustyni Judzkiej te słowa: 

Gdy oni odchodzili, Jeszu zaczął mówić do tłumów o Janie: «Coście wyszli oglądać na pustyni? Trzcinę kołyszącą się na wietrze? 

Głos wołającego na pustkowiu: Gotujcie drogę Pana, proste czyńcie ścieżki Jego.

Odpowiedział: «Jam głos wołającego na pustyni: Prostujcie drogę Pana, jak powiedział prorok Izajasz».