Zaniemiałem milcząc; zamilknąłem i w dobrej sprawie; ale boleść moja bardziej się wzmagała.

O nim będzie wdzięczna mowa moja, a ja się rozweselę w Panu.

Jako maść i kadzenie uwesela serce: tak słodkość przyjaciela uwesela więcej, niż własna rada.

Żelazo żelazem bywa naostrzone; tak mąż zaostrza oblicze przyjaciela swego.

Panujący Pan dał mi język umiejętny, abym umiał czasu przygodnego mówić słowo upracowanemu. Budzi mię na każdy zaranek, pobudza uszy moje, abym słuchał tak jako uczący się pilnie.

Gdy się znalazły mowy twoje, zjadłem ich, a było mi słowo twoje weselem i radością serca mego, ponieważ się nazywam od imienia twego, Panie, Boże zastępów!

I rzekłem: Nie będę go wspominał, ani będę więcej mówił w imieniu jego; ale słowo Boże jest w sercu mojem, jako ogieó pałający, zamkniony w kościach moich, którym usiłował zatrzymać, alem nie mógł.

Izali słowo moje nie jest jako ogieó? mówi Pan, i jako młot kruszący skałę?

Tchnienie daje życie; ciało na nic się nie przyda. Słowa, które Ja wam powiedziałem, są tchnieniem i są życiem.

 Żywa bowiem (jest) Mądrość [Słowo, Logos] Boża i aktywna, ostrzejsza niż jakikolwiek obosieczny miecz, przenikająca aż do rozdzielenia duszy {jak} i ducha, stawów, jak i szpiku, zdolna osądzić zamiary [intencje] i myśli serca [wnętrzności].

 Wówczas otworzył ich umysł [rozum, myśli], (aby) rozumieli Pisma, 

 Paweł według swego zwyczaju wszedł do nich i przez trzy szabaty rozprawiał z nimi.

Na podstawie Pisma wyjaśniał i nauczał: «Mesjasz musiał cierpieć i zmartwychwstać. Jeszu, którego wam głoszę, jest tym Mesjaszem». 

 Wyznaczywszy mu dzień, w większej liczbie przyszli do niego do mieszkania, a on przytaczał im świadectwa o królestwie Bożym; od rana aż do wieczora przekonywał ich o Jeszu na podstawie Prawa Mojżeszowego i Proroków.