Naraz ukazał mu się Poseł Pański, stojący po prawej stronie ołtarza kadzenia. 

 wszedł do niej i rzekł: "Bądź szczęśliwa, uraczona [obdarzona łaską], Pan z Tobą.

Przyszedł potem Anioł Paóski i stanął pod dębem, który był w Efra, w dziedzictwie Joasa, ojca Esrowego. A Giedeon, syn jego, młócił zboże na bojewisku, aby z niem uciekł przed Madyjanitami.

Tedy mu się ukazał Anioł Paóski, i rzekł do niego: Pan z tobą, mężu waleczny.

Gdy powziął tę myśl, oto poseł Pański ukazał mu się we śnie i rzekł: «Josefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Mariam, twej Małżonki; albowiem z Tchnienia Świętego jest to, co się w Niej poczęło

Tej nocy ukazał mi się posłaniec(anioł) Boga, do którego należę i któremu służę, i powiedział:

 A niezaprzeczalnie wielka jest pobożności tajemnica: {Bóg} {który} ujawnił (się) w ciele, został usprawiedliwiony w Tchnieniu [duchu}, ukazany Posłom [aniołom], ogłoszony wśród narodów, zyskał wiarę w świecie, został wzięty w górę w chwale.

A rano oglądacie chwałę Paóską; bo usłyszał szemrania wasze przeciw Panu. A my co jesteśmy, iż szemrzecie przeciwko nam?

I stało się, gdy mówił Aaron do wszystkiego zgromadzenia synów Izraelskich, że spojrzeli ku puszczy, a oto, chwała Paóska ukazała się w obłoku.

Tedy okrył obłok namiot zgromadzenia, a chwała Paóska napełniła przybytek.

Tak, iż nie mógł Mojżesz wnijść do namiotu zgromadzenia; bo był nad nim obłok, a chwała Paóska napełniła była przybytek.

Tak iż się nie mogli kapłani ostać i służyć dla onego obłoku; albowiem napełniła była chwała Paóska dom Paóski.

I wołał jeden do drugiego, mówiąc: Święty, święty, święty, Pan zastępów; pełna jest wszystka ziemia chwały jego.

Ślicznie zakwitnie, i radując się weselić się będzie z wykrzykaniem; chwała Libanu będzie jej dana, i ozdoba Karmelu i Saronu. One ujrzą chwałę Paóską i ozdobę Boga naszego.

Bo się objawi chwała Paóska, a ujrzy wszelkie ciało społem, iż usta Paóskie mówiły.

Powstaó, objaśnij się! ponieważ przyszła światłość twoja, a chwała Paóska weszła nad tobą.

A tak wstawszy szedłem w pole, a oto chwała Paóska stała tam, jako chwała, którąm widział u rzeki Chebar, i upadłem na oblicze moje.

Tak powiedział Izajasz, ponieważ ujrzał chwałę Jego i o Nim mówił. 

 My zaś wszyscy, odsłoniętą twarzą, chwałę Pana odbijamy, (na ten) sam obraz (jesteśmy) przeobrażani od chwały do chwały, tak samo od Pana, Tchnienia [Ducha].

 Ponieważ Bóg, który powiedziawszy [rozkazując], (aby) z ciemności światłość zajaśniała, zajaśniał w sercach naszych dla światła poznania chwały Bożej w [na] obliczu [twarzy, powierzchni] Jeszu Pomazańca. 

Potem ujrzałem innego Posła [anioła] - zstępującego z nieba i mającego wielką władzę, a ziemia od chwały jego rozbłysła. 

Przeraził się na ten widok Zacharia i strach padł na niego.

I poruszyły się podwoje u drzwi od głosu wołającego, a dom pełny był dymu.

I rzekłem: Biada mnie! jużem zginął, przeto, żem człowiek splugawionych warg, a mieszkam w pośrodku ludu, który ma splugawione wargi; a iż króla, Pana zastępów, widziały oczy moje.

 W drodze, gdy zbliżałem się do Damaszku, nagle około południa otoczyła mnie wielka jasność z nieba. 

"Kto jesteś, Panie?" - odpowiedziałem. Rzekł do mnie: "Ja jestem Jeszu Nazarejczyk, którego ty prześladujesz". 

 W południe podczas drogi ujrzałem, o królu, światło z nieba, jaśniejsze od słońca, które ogarnęło mnie i moich towarzyszy podróży. 

 Kiedyśmy wszyscy upadli na ziemię, usłyszałem głos, który mówił do mnie po hebrajsku: "Szawle, Szawle, dlaczego Mnie prześladujesz? Trudno ci wierzgać przeciwko ościeniowi". 

A tak straszne to było, co widzieli, że też Mojżesz rzekł: Uląkłem się i drżę.)

 Potem ujrzałem wielki biały tron i na nim Zasiadającego, od którego oblicza uciekła ziemia i niebo, a miejsca dla nich nie znaleziono.