I wołali głośno: «Błogosławiony Król, który przychodzi w imię Pańskie. Pokój w niebie i chwała na wysokościach». 

Iż wysłuchiwa Pan ubogich, a więźniami swymi nie gardzi.

Niech go chwalą niebiosa i ziemia, morze i wszystko, co się w nich rucha.

Ale posłucham, co rzecze Bóg, on Pan mocny; zaiste mówi pokój do ludu swego, i do świętych swoich, byle się jedno zaś do głupstwa nie wracali.

Miłosierdzie i prawda spotkają się z sobą; sprawiedliwość i pokój pocałują się.

Niech się weselą niebiosa, a niech pląsa ziemia; niech zaszumi morze, i co w niem jest.

Przed obliczem Paóskiem; boć idzie, idzie zaiste, aby sądził ziemię. Będzie sądził okrąg świata w sprawiedliwości, a narody w prawdzie swojej.

Śpiewajcie niebiosa, bo to Pan uczynił; wykrzykajcie niskości ziemi, zabrzmijcie chwałę góry, las, i wszystkie drzewa w nim; albowiem Pan odkupił Jakóba, a w Izraelu sławnym się uczynił.

Śpiewajcie niebiosa, rozraduj się ziemio, i głośno zabrzmijcie góry! albowiem Pan pocieszył lud swój, a nad ubogimi swoimi zmiłował się.

 Ja Ciebie otoczyłem chwałą na ziemi przez to, że wypełniłem dzieło, które Mi dałeś do wykonania.

 ku pochwale [uznaniu] chwały [uwielbienia] łaski Jego, która obdarzył nas w Umiłowanym.

  Temu zaś mogącemu to wszystko uczynić daleko obficiej niż prosimy albo pomyślimy - według mocy działającej w nas - 

 Jemu chwała w zgromadzeniu i w Pomazańcu Jeszu po wszystkie pokolenia eony eonów. Amen. 

A wszelki język aby wyznawał, że Jeszu Pomazaniec jest Panem ku chwale Boga Ojca.

 A wszelkie stworzenie, które jest w niebie i na ziemi, i pod ziemią, i na morzu, i wszystko, co w nich przebywa, usłyszałem, jak mówiło: «Zasiadającemu na tronie i Barankowi błogosławieństwo i cześć, i chwała, i moc, po eony eonów!» 

by zajaśnieć tym, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, aby nasze kroki zwrócić na drogę pokoju". 

A ku rozmnożeniu tego paóstwa i pokoju, któremu koóca nie będzie, usiądzie na stolicy Dawidowej, i na królestwie jego, aż je postanowi i utwierdzi w sądzie i w sprawiedliwości, odtąd aż na wieki. Uczyni to zawisna miłość Pana zastępów.

Posłał Pan słowo do Jakóba, a upadło w Izraelu.

Stworzę owoc warg, pokój dalekiemu i bliskiemu, mówi Pan; a tak uzdrowię go.

Oto idą dni, mówi Pan, których wzbudzę Dawidowi latorośl sprawiedliwą, i będzie królował król, a poszczęści mu się; sąd zaiste i sprawiedliwość będzie czynił na ziemi.

Za dni jego Juda zbawiony będzie, a Izrael bezpiecznie mieszkać będzie; a toć jest imię jego, którem go zwać będą: Pan sprawiedliwość nasza.

Ci wypasą ziemię Assyryjską mieczem, i ziemię Nimrodową w granicach ich; a tak wyrwie nas Assyryjczykowi, gdy przyciągnie do ziemi naszej, i gdy będzie deptał granicę nasze.

I rzecz do niego, mówiąc: Tak powiada Pan zastępów, mówiąc: Oto mąż, którego imię jest Latorośl, który z miejsca swego wyrośnie, ten wystawi kościół Panu.

Bo ten ma wystawić kościół Panu, ten zaś przyniesie sławę, i siedzieć i panować będzie na stolicy swojej, i będzie kapłanem na stolicy swojej, a rada pokoju będzie między nimi obiema.

Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam. Nie tak jak daje świat, Ja wam daję. Niech się nie trwoży serce wasze ani się lęka! 

 Posłał swe słowo synom Iszraela, zwiastując im pokój przez Jeszu Chrystusa. On to jest Panem wszystkich.

Będąc tedy usprawiedliwieni z wiary, pokój mamy z Bogiem przez Pana naszego Jeszu Pomazańca;

 Wszystko zaś to pochodzi od Boga, który pojednał nas ze sobą przez Pomazańca i zlecił nam służbę pojednania.

 Tak więc w imieniu Pomazańca  jesteśmy posłami jakby Boga samego, który przez nas udziela napomnień. W imię Pomazańca prosimy: pojednajcie się z Bogiem!

 On bowiem jest pokojem naszym. (On), uczynił dwa jednością, a leżący pośrodku mur podziału zburzył. 

 i ponownie zjednoczyć oba w jednym ciele Bogu przez krzyż, zabijając tę wrogość w nim.   

 gdyż przez Niego mamy dostęp jedni i drudzy w jednym Tchnieniu, do Ojca.

- I przez Niego znów pojednać wszystko z sobą: zaprowadziwszy pokój przez krew krzyża Jego, zarówno na ziemi, jak i w niebiosach.

A Bóg pokoju, który wywiódł od umarłych we krwi przymierza wiecznego, onego wielkiego pasterza owiec, Pana naszego Jeszu,

Niech was doskonałymi uczyni w każdym uczynku dobrym ku czynieniu woli swojej, sprawując w was to, co przyjemnego przed obliczem jego, przez Jeszu Chrystusa, któremu niech będzie chwała na wieki wieków. Amen.

 Tak bowiem umiłował Bóg świat, że Syna {swego} Jedynego dał, aby każdy, wierzący w Niego, nie zginął, ale miał życie eonowe.

 Lecz Bóg, bogaty będąc w litość, przez wielką miłość Swoją, którą umiłował nas, 

Aby okazać w eonach nachodzących obfite bogactwo łaski Swojej, w łagodności dla nas, w Pomazańcu Jeszu.

A sam Pan nasz, Jeszu Chrystus i Bóg a Ojciec nasz, który nas umiłował i dał pociechę wieczną, i nadzieję dobrą przez łaskę,

Ale gdy się okazała dobrotliwość i miłość ku ludziom zbawiciela naszego, Boga,

Którego wylał na nas obficie przez Jeszu Chrystusa, zbawiciela naszego,

 W tym ujawniła (się) miłość Boga w nas, że Syna Swego jedynego posłał Bóg na świat, żebyśmy żyli przez Niego. 

 W tym jest miłość, nie że my pokochaliśmy Boga, lecz że On pokochał nas i posłał swojego Syna jako ofiarę przebłagalną za nasze uchybienia [grzechy].