Wspomniał na miłosierdzie swoje, i na prawdę swoję przeciw domowi Izraelskiemu; oglądały wszystkie granice ziemi zbawienie Boga naszego.

I stanie się dnia onego, że się za korzeniem Isajego, który stanie za chorągiew narodom, poganie pytać będą; albowiem odpocznienie jego sławne będzie.

Dnia onego będzie Izrael jako trzeci między Egipczanem i Assyryjczykiem, a błogosławieóstwo będzie w pośrodku ziemi.

Albowiem będzie im błogosławił Pan zastępów, mówiąc: Błogosławiony lud mój Egipski, a sprawą rąk moich Assyryjczykowie a Izrael dziedzictwo moje.

Stanie się też dnia onego, że zatrąbią w trąbę wielką, i przyjdą, którzy byli poginęli w ziemi Assyryjskiej, i którzy byli zagnani do ziemi Egipskiej; i będą się Panu kłaniali na górze świętej w Jeruzalemie.

A teraz mówi Pan, który mię zaraz z żywota za sługę sobie utworzył, abym zaś przywiódł do niego Jakóba. (Choćby Izrael nie był zebrany, sławnym jednak będę przed oczyma Paóskiemi; albowiem Bóg mój jest siłą moją.)

I rzekł: Małoby mi to było, abyś mi był sługą ku podźwignieniu pokoleó Jakóbowych, i ku nawróceniu ostatków z Izraela; przetoż dałem cię za światłość poganom, abyś był zbawieniem mojem aż do koóczyn ziemi.

I położę na nich znak, a poślę z tych, którzy zachowani będą, do narodów przy morzu do Pul i Lud, którzy ciągną łuk do Tubala, i do Jawanu, na wyspy dalekie, które nic o mnie nie słyszały, i nie widziały chwały mojej; i będą opowiadały chwałę moję między narodami.

I przywiodę wszystkich braci waszych ze wszystkich narodów Panu w dary, na koniach i na wozach, i na lektykach, i na mułach, i na zawidnikach, na górę świętobliwości mojej do Jeruzalemu, mówi Pan, tak jako przynoszą synowie Izraelscy dar w naczyniu czystem do domu Paóskiego.

A dnia onego wyjdą wody żywe z Jeruzalemu; połowa ich do morza na wschód słoóca, a połowa ich do morza ostatniego, a to będzie w lecie i w zimie.

 A Pan będzie królem nad całą ziemią. Wówczas Pan będzie jeden i jedno będzie Jego imię.

Albowiem od wschodu słoóca aż do zachodu jego wielkie jest imię moje między narodami, a na wszelkiem miejscu przyniesione będzie kadzenie imieniowi memu i ofiara czysta; wielkie zaiste imię moje będzie między narodami, mówi Pan zastępów.

Dlatego powiadam wam: Królestwo Boże będzie wam zabrane, a dane narodowi, który wyda jego owoce. 

 Idźcie więc na rozstajne drogi i zaproście na ucztę wszystkich, których spotkacie". 

Słudzy ci wyszli na drogi i sprowadzili wszystkich, których napotkali: złych i dobrych. I sala zapełniła się biesiadnikami.

 Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im zanurzenia w imię Moje. 

Uczcie ich zachowywać wszystko, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia eonu».

 Powiedział zaś do niego Pan: "Idź, gdyż naczyniem wybranym jest Mi ten, (by) zanieść imię moje przed narody, także i królów, synów także i Iszraela."

Kiedy Piotr jeszcze mówił o tym, Tchnienie Święte zstąpiło na wszystkich, którzy słuchali nauki.

 Słyszeli bowiem, że mówią językami i wielbią Boga.

I rozkazał zanurzyć ich w imię Jeszu Chrystusa. Potem uprosili go, aby został jeszcze kilka dni.

Gdy to usłyszeli, zamilkli. Wielbili Boga i mówili: "A więc i narodom udzielił Bóg skorygowania, aby żyli". 

 Niektórzy z nich pochodzili z Cypru i z Cyreny. Oni to po przybyciu do Antiochii przemawiali też do Greków i opowiadali Dobrą Nowinę o Panu Jeszu. 

 Tak bowiem nakazał nam Pan: Ustanowiłem Cię światłością dla pogan, abyś był zbawieniem aż po krańce ziemi»

Poganie słysząc to radowali się i wielbili słowo Pańskie, a wszyscy, przeznaczeni do życia wiecznego, uwierzyli. 

A kiedy się sprzeciwiali i bluźnili, otrząsnął swe szaty i powiedział do nich: «Krew wasza na waszą głowę, jam nie winien. Od tej chwili pójdę do pogan». 

 "Idź - powiedział do mnie - bo Ja cię poślę daleko, do pogan"». 

Słuchali go aż do tych słów. Potem krzyknęli: «Precz z ziemi z takim, nie godzi się bowiem, aby on żył!»

abyś otworzył im oczy i odwrócił od ciemności do światła, od władzy oszczercy(szatana) do Boga. Aby przez wiarę we Mnie otrzymali odpuszczenie uchybień(grzechów) i dziedzictwo ze świętymi".

 Lecz nawoływałem najpierw mieszkańców Damaszku i Jeruszalem, a potem całej ziemi judzkiej, i narodów, aby skorygowały sposób myślenia i nawrócili się do Boga, i pełnili uczynki wynikające ze skruchy.

Wiedzcie więc, że to zbawienie Boże posłane jest do pogan, a oni będą słuchać». 

Pytam więc: czy może nie słyszeli? Ależ tak: Po całej ziemi rozszedł się ich głos, aż na krańce świata ich słowa.

 oraz po to, żeby narody za okazane sobie miłosierdzie uwielbili Boga, jak napisano: Dlatego oddawać Ci będę cześć między narodami i śpiewać imieniu Twojemu.

I znowu: Chwalcie Pana wszystkie narody, a wysławiajcie go wszyscy ludzie. 

 Dlatego pamiętajcie, że wy kiedyś narody w ciele, nazwani nieobrzezanym, przez nazwanego obrzezanym w ciele ręką,  

 Teraz zaś w Pomazańcu Jeszu wy, kiedyś będący oddaleni, staliście się bliscy w krwi Pomazańca,

 Wrogość w ciele jego prawnych przykazań w przepisach, które uznał za bezwartościowe, aby (z) dwóch dążyć [tworzyć] w nim do jednego nowego człowieka czyniąc pokój. 

 A gdy przyszedł, ogłosił pokój wam – tym daleko i pokój tym blisko,

 Tak więc nie jesteście już obcymi i przychodniami, lecz współobywatelami świętych i domownikami Boga,

 W którym cała budowla wzmacniana [spajana] rośnie w świątynię świętą Panu. 

Jeźli tylko trwacie w wierze ugruntowani i utwierdzeni, a nie poruszeni od nadziei Ewangielii, którąście słyszeli, która jest kazana wszelkiemu stworzeniu, które jest pod niebem, której ja Paweł stałem się sługą;

 Lecz przymusili Go, mówiąc: «Zostań z nami, gdyż ma się ku wieczorowi i dzień się już nachylił». Wszedł więc, aby zostać z nimi.

Oto proszę panowie moi, wstąpcie teraz do domu sługi swego, a bądźcie tu na noc, i umyjcie nogi swe; potem rano wstawszy pójdziecie w drogę waszę. Którzy odpowiedzieli: Bynajmniej; ale na ulicy będziemy nocowali.

Ale on przymuszał ich bardzo, iż się skłonili do niego, i weszli w dom jego; zaczem sprawił im ucztę, i napiekł chleba przaśnego, i jedli.

Lud twój będzie dobrowolny w dzień zwycięstwa twego, w świętych ozdobach. Z łona jutrzenki jak rosę Cię zrodziłem. 

Kiedy została zanurzona razem ze swym domem, poprosiła nas: «Jeżeli uważacie mnie za wierną Panu - powiedziała - to przyjdźcie do mego domu i zamieszkajcie w nim!». I wymogła to na nas. 

Do was zaś, narodów, mówię: będąc posłańcem narodów, przez cały czas chlubię się posługiwaniem swoim

w tej nadziei, że może pobudzę do współzawodnictwa swoich rodaków i przynajmniej niektórych z nich doprowadzę do zbawienia.

Wolny bowiem będąc od wszystkich, uczyniłem z siebie niewolnikiem wszystkich, aby więcej pozyskać.

 Dla niemających prawa, jak niemający prawa - nie będąc bez prawa Bożego, ale pod prawem Pomazańca - aby pozyskać niemających prawa. 

 To {wszystko} zaś czynię dla dobrej nowinie, aby stać się jej współuczestnikiem.

 Pamiętając zatem (o) bojaźni Pana, ludzi przekonujemy, Bogu zaś ujawnieni, mamy też nadzieję i w sumieniach waszych jawnymi (być).

 Tak więc w imieniu Pomazańca  jesteśmy posłami jakby Boga samego, który przez nas udziela napomnień. W imię Pomazańca prosimy: pojednajcie się z Bogiem!

 Współpracując zaś też prosimy nie na próżno łaskę Boga przyjąć wam.

 Którego my głosimy, napominając każdego człowieka i ucząc każdego człowieka w całej mądrości, abyśmy doprowadzili [ustawili] każdego człowieka (do) dojrzałości [doskonałości] w Pomazańcu Jeszu. 

Każ słowo Boże, nalegaj w czas albo nie w czas, strofuj, grom i napominaj ze wszelką cierpliwością i nauką.