Sługa powrócił i oznajmił to swemu panu. Wtedy rozgniewany gospodarz nakazał słudze: "Wyjdź co prędzej na ulice i zaułki miasta i wprowadź tu ubogich, ułomnych, niewidomych i chromych!" 

 Raczej dajcie to, co jest wewnątrz, na jałmużnę, a zaraz wszystko będzie dla was czyste. 

Według słów zakonu, którego cię nauczą, i według sądu, któryć powiedzą, sprawować się będziesz; nie ustąpisz od słowa, któreć powiedzą, ani na prawo ani na lewo.

Gdy wnijdziesz do ziemi, którą Pan, Bóg twój, dawa tobie, a opanujesz ją, i będziesz mieszkał w niej, i rzeczesz: Postanowię nad sobą króla, jako i wszystkie narody okoliczne:

Ci staną, aby błogosławili ludowi na górze Garyzym, gdy przejdziecie przez Jordan: Symeon, i Lewi, i Juda, i Isaschar, i Józef, i Benjamin.

Ci zaś staną ku przeklinaniu na górze Hebal: Ruben, Gad, i Aser, i Zabulon, Dan, i Neftali.

I dał między wszystek lud, i między wszystko zgromadzenie Izraelskie, od męża aż do niewiasty, każdemu bochenek chleba jeden, i jednę sztukę mięsa, i łagiew jednę wina. I odszedł wszystek lud, każdy do domu swego.

I rzekł im: Idźcież, jedzcie rzeczy tłuste a pijcie napój słodki, a posyłajcie cząstki tym, którzy sobie nic nie nagotowali; albowiem święty jest dzieó Panu naszemu. Przetoż się nie frasujcie; albowiem wesele Paóskie jest siłą waszą,

Tedy odszedł wszystek lud, aby jedli i pili, i aby innym cząstki posyłali. I weselili się bardzo, przeto, że zrozumieli słowa, których i nauczano.

Błogosławieóstwo ginącego przychodziło na mię, a serce wdowy rozweselałem.

Byłem okiem ślepemu, a nogą chromemu.

Byłem ojcem ubogich, a sprawy, którejm nie wiedział, wywiadywałem się.

Jeźliżem odmówił ubogim, czego chcieli, a oczy wdowy jeźliżem zasmucił;

(Albowiem sierota z młodości mojej rosła ze mną, jako u ojca; a jakom wyszedł z żywota matki mojej, byłem wdowie za wodza.)

Jeźliże mi nie błogosławiły biodra jego, że się wełną owiec moich zagrzał;

Czcij Pana z majętności twojej, i z pierwiastek wszystkich dochodów twoich.

A gumna twoje napełnione będą obfitością, i od wina nowego prasy twoje rozpadać się będą.

Kto ciemięży ubogiego, uwłacza stworzycielowi jego; ale go czci, kto ma litość nad ubogim.

Dajcie napój mocny ginącemu, a wino tym, którzy są ducha sfrasowanego.

Niech się napije, a zapomni ubóstwa swego, a na utrapienie swoje niech więcej nie wspomni.

Ułamuj łaknącemu chleba twego, a ubogich wygnaóców wprowadź do domu twego; ujrzyszli nagiego, przyodziej go, a przed ciałem swojem nie ukrywaj się.

Jeźli wylejesz łaknącemu duszę swoję, a duszę utrapioną nasycisz: tedy wejdzie w ciemności światłość twoja, a zmierzk twój będzie jako południe.

Gdy wysiadł, ujrzał wielki tłum. Zlitował się nad nimi i uzdrowił ich chorych. 

Lecz Jeszu im odpowiedział: «Nie potrzebują odchodzić; wy dajcie im jeść!» 

On rzekł: «Przynieście Mi je tutaj!» 

Jedli wszyscy do sytości, i zebrano z tego, co pozostało, dwanaście pełnych koszy ułomków. 

Lecz Jeszu przywołał swoich uczniów i rzekł: «Żal Mi tego tłumu! Już trzy dni trwają przy Mnie, a nie mają co jeść. Nie chcę ich puścić zgłodniałych, żeby kto nie zasłabł w drodze».

Jeszu zapytał ich: «Ile macie chlebów?» Odpowiedzieli: «Siedem i parę rybek».

 wziął siedem chlebów i ryby, i odmówiwszy dziękczynienie, połamał, dawał uczniom, uczniowie zaś tłumom.

Tych zaś, którzy jedli, było cztery tysiące mężczyzn, nie licząc kobiet i dzieci.

Słudzy ci wyszli na drogi i sprowadzili wszystkich, których napotkali: złych i dobrych. I sala zapełniła się biesiadnikami.

Wszyscy zaś [jednak] wierzący byli w jednym miejscu [zgromadzeni] i mieli wszystko [wszelkie dobra] wspólne [współdzielone].

i majątki [posiadłości, własności] i środki [zasoby, dobytek] sprzedawali i rozdzielali [dzielili, rozprowadzali] je wszystkim [każdemu], według [zgodnie z] potrzeby [potrzeba] każdego [jakiegokolwiek].

 Nikt z nich nie cierpiał niedostatku, bo właściciele pól albo domów sprzedawali je 

 i przynosili pieniądze ze sprzedaży, i składali je u stóp posłańców [apostołów]. Każdemu też rozdzielano według potrzeby.

Piotr poszedł z nimi, a gdy przyszedł, zaprowadzili go do izby na górze. Otoczyły go wszystkie wdowy i pokazywały mu ze łzami w oczach chitony i płaszcze, które zrobiła im Gazela za swego życia.

Zaradzajcie potrzebom świętych! Przestrzegajcie gościnności! 

 Radujcie się z radosnymi, a płaczcie z płaczącymi.

 Doglądający zatem ma być bez zarzutu, mąż jednej żony, trzeźwy, umiarkowany, przyzwoity, gościnny, zdolny nauczać, 

 Z postępowania dobrego znana, z wychowania dzieci, z gościnności, z mycia stóp świętym, z wspierania uciśnionych, z podążania (za) wszelkim dobrym uczynkiem.  

Ale gościnny, dobre miłujący, roztropny, sprawiedliwy, świętobliwy, powściągliwy,

 Radości bowiem dużo mam i zachętę powodowaną miłością twoją, ponieważ wnętrzności świętych (zostały) orzeźwione przez ciebie bracie.

Nie zapominajcie ochoty ku gościom; albowiem przez tę niektórzy nie wiedząc, Anioły za goście przyjmowali.