Mówiąc: Pomsta się naó za niezbożność wylała, a iż się położył, więcej nie wstanie.

 Nie wierz [wspieraj, powierzaj, zaręczaj] bliźniemu [towarzyszowi, koledze], nie ufaj [polegaj] przyjacielowi [wodzowi]; (przed tą, która) leży na łonie twoim, strzeż drzwi ust.

Bo syn lekce waży ojca, a córka powstaje przeciwko matce swej, synowa przeciwko świekrze swej, a nieprzyjaciele każdego są domownicy jego.

 Inni mówili: «To jest Mesjasz». «Ale - mówili drudzy - czyż Mesjasz przyjdzie z Galilei?

I powstało w tłumie rozdwojenie z Jego powodu.

 Niektórzy więc spośród faryzeuszów rzekli: «Człowiek ten nie jest od Boga, bo nie zachowuje szabatu». Inni powiedzieli: «Ale w jaki sposób człowiek grzeszny może czynić takie znaki?» I powstało wśród nich rozdwojenie.

I znów nastąpiło rozdwojenie między Judejczykami z powodu tych słów. 

 Inni mówili: «To nie są słowa opętanego. Czyż demon może otworzyć oczy niewidomym?»

 Jeżeli was świat nienawidzi, wiedzcie, że Mnie pierwej znienawidził. 

Pamiętajcie na słowo, które do was powiedziałem: "Sługa nie jest większy od swego pana". Jeżeli Mnie prześladowali, to i was będą prześladować. Jeżeli moje słowo zachowali, to i wasze będą zachowywać. 

 Wyłączą was z synagogi. Owszem, nadchodzi godzina, w której każdy, kto was zabije, będzie sądził, że oddaje cześć Bogu. 

 A po zakończeniu zebrania, wielu Judejczyków i pobożnych prozelitów towarzyszyło Pawłowi i Barnabie, którzy w rozmowie starali się zachęcić ich do wytrwania w łasce Boga.

 Gdy Judejczycy zobaczyli tłumy, ogarnęła ich zazdrość, i bluźniąc sprzeciwiali się temu, co mówił Paweł. 

 W Ikonium weszli tak samo do synagogi judejskiej i przemawiali, tak że wielka liczba Judejczyków i pogan uwierzyła.

 Pozostali tam dość długi czas i nauczali odważnie, ufni w Pana, który potwierdzał słowo swej łaski cudami i znakami, dokonywanymi przez ich ręce. 

Jedni dali się przekonać o tym, co mówił, drudzy nie wierzyli.