Tedy naradziwszy się Amazyjasz, król Judzki, posłał do Joaza, syna Joachaza, syna Jehu, króla Izraelskiego, mówiąc: Pójdź, a wejrzymy sobie w oczy.

Myśliłeś: Otom poraził Edomczyków; przetoż wyniosło cię serce twoje, abyś się tem chlubił. Siedźże tedy w domu twym; przecz się masz wdawać w to złe, abyś upadł, ty i Juda z tobą?

Wyciągnął tedy Joaz, król Izraelski, i wejrzeli sobie w oczy, on i Amazyjasz, król Judzki, w Betsemes, które jest w Judzie.

Bo sobie pobłaża w oczach swoich, aby wykonał nieprawość swoję aż do obmierzenia.

(Albowiem Jam Pan, Bóg twój, którym cię wywiódł z ziemi Egipskiej;) otwórz usta twoje, a napełnięć je.

Ale lud mój nie usłuchał głosu mego, a Izrael nie przestał na mnie.

Ale tych, którzy się udawają krzyewemi drogami swemi, niech zapędzi Pan z tymi, którzy czynią nieprawość; lecz pokój niech będzie nad Izraelem.

Wówczas mówi: "Zawrócę do swego domu, skąd wyszedłem"; a przyszedłszy znajduje go niezajętym, zamiecionym i przyozdobionym.

 Wtedy idzie i bierze ze sobą siedem innych tchnień gorszych niż on sam; wchodzą i mieszkają tam. I staje się późniejszy stan tego człowieka gorszy, niż był poprzedni. Tak będzie i z tym złym pokoleniem». 

 Którego przyjście jest skutkiem działania szatana, w całej mocy i znakach i cudach kłamstw. 

A przetoż pośle im Bóg skutek błędów, aby wierzyli kłamstwu,

szczególnie zaś tych, którzy w pragnieniu zepsucia idą za ciałem i pogardzają zwierzchnością. Zuchwali, samowolni, nie boją się bluźnić [krzywdząco mówić]  chwałom.

Ci natomiast jak nierozumne zwierzęta, urodzone z natury do schwytania i zabicia, wypowiadają się bluźnierczo w temacie, którego nie rozumieją, w zagładzie ich też zginą.

Oczy mają pełne cudzołóstwa i bez przestania grzeszące, przyłudzając dusze niestateczne, mając serce wyćwiczone w łakomstwie, synowie przeklęstwa,

Ale miał karanie za swój występek, ponieważ jarzmu niema oślica poddana, człowieczym głosem przemówiwszy, zahamowała szaleóstwo proroka.

Albowiem nadętą próżność mówiąc, przyłudzają przez pożądliwość ciała i rozpusty tych, którzy byli prawdziwie uciekli od obcujących w błędzie,

 Podobnie jednak i ci śniący ciało rzeczywiście [w prawdzie] kalają, Panowanie [zwierzchność] zaś odrzucają, chwałom zaś bluźnią.

 Ci zaś jakich prawdziwie nie poznali, bluźnią [potępiają], co zaś naturalne, jak nierozumne istoty pojmują [znają], przez to (się) degenerują.

 Oni są na [w] agapach [miłość, życzliwość, uczta miłości] waszych rafą [skała ukryta pod wodą], ucztują bez obaw [pewni siebie, bez obaw], siebie pasą [praca pasterza]; obłoki [chmury] bezwodne [suche], podwładne wiatrów unoszone [uprowadzane], drzewa jesienią nieowocujące, dwakroć [dwukrotnie] umierające wykorzenione,