On odparł: «Eliasz istotnie przyjdzie i naprawi wszystko. 

Wtedy uczniowie zrozumieli, że mówił im o Janie Zanurzycielu. 

W jakieś osiem dni po tych mowach wziął z sobą Piotra, Jana i Jakuba i wyszedł na górę, aby się modlić. 

 A oto dwóch mężów rozmawiało z Nim. Byli to Mojżesz i Eliasz.

Tymczasem Piotr i towarzysze snem byli zmorzeni. Gdy się ocknęli, ujrzeli Jego chwałę i obydwóch mężów, stojących przy Nim. 

Gdy jeszcze to mówił, zjawił się obłok i osłonił ich; zlękli się, gdy [tamci] weszli w obłok. 

 W chwili, gdy odezwał się ten głos, Jeszu znalazł się sam. A oni zachowali milczenie i w owym czasie nikomu nic nie oznajmiali o tym, co widzieli. 

 I nie pozwolił nikomu iść z sobą z wyjątkiem Piotra, Jakowa i Jana, brata Jakowa.

Wziął ze sobą Piotra, Jakowa i Jana i począł drżeć, i odczuwać trwogę.

 Trzeci (raz) przychodzę do was. Na ustach dwóch świadków i trzech (będzie) postawiona każda wypowiedź. 

Wstał tedy Mojżesz i Jozue sługa jego; i wstąpił Mojżesz na górę Bożą.

Tedy szedł Achab, aby jadł i pił; a Elijasz wstąpił na wierzch Karmelu, i położył się na ziemię, a włożył twarz swoję między kolana swoje.

Potem ułożył drwa, i na sztuki porąbał cielca, i kładł go na drwa.

Gdy Jeszu to usłyszał, oddalił się stamtąd w łodzi na miejsce pustynne, osobno. Lecz tłumy zwiedziały się o tym i z miast poszły za Nim pieszo. 

W tym czasie Jeszu wyszedł na górę, aby się modlić, i całą noc spędził na modlitwie do Boga.

Potem ukazał się w innej postaci dwom z nich na drodze, gdy szli do wsi.

I stało się, gdy zstępował Mojżesz z góry Synaj, a dwie tablice świadectwa miał w ręku Mojżesz, gdy zstępował z góry, że nie wiedział Mojżesz, iżby się lśniła skóra twarzy jego, gdy Pan mówił z nim.

Ale zawołał na nich Mojżesz, i nawrócili się ku niemu Aaron, i wszystkie książęta zgromadzenia, i mówił Mojżesz do nich.

A póki Mojżesz mówił z nimi, miewał na twarzy swojej zasłonę;

Widzieli tedy synowie Izraelscy twarz Mojżeszową, że się lśniła skóra twarzy Mojżeszowej; i kładł zaś Mojżesz zasłonę na twarz swoję, póki nie wszedł aby mówił z nim.

Króla w piękności jego oglądają oczy twoje, ujrzą i ziemię daleką.

Bo wyrósł jako latorostka przed nim, a jako korzeó z ziemi suchej, nie mając kształtu ani piękności; i widzieliśmy go; ale nic nie było widzieć, czemubyśmy go żądać mieli.

Tam przemienił się wobec nich: twarz Jego zajaśniała jak słońce, odzienie zaś stało się białe jak światło.

Gdy się modlił, wygląd Jego twarzy się odmienił, a Jego odzienie stało się lśniąco białe. 

A Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas. I oglądaliśmy Jego chwałę, chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca, pełen łaski i prawdy.

 I nie wpasowujcie (się) [upodobniajcie] eonu [wieku, czasu, świata] tego, ale [lecz] przemieniajcie (się) odnową umysłu [intelektu], ku [do, dla] rozpoznaniu [zbadaniu, przetestowaniu] tobie [wam], co wolą [życzeniem] Boga, dobre i przyjemne i dojrzałe [doskonałe].

 Jeśli zaś posługa śmierci w literach wyrytych na kamieniach zaistniała w chwale tak, że nie mogli spojrzeć synowie Iszraela na twarz [oblicze] Mojżesza z powodu chwały twarzy jego przemijającej 

 Jeśli bowiem służba potępienia (była w) chwale, dużo bardziej obfituje służba usprawiedliwienia {w chwałę}. 

- Który będąc w kształcie Bożym, nie porwał się myśleć, że jest równy Bogu.

 Poniżył siebie będąc posłusznym aż do śmierci, śmierci zaś krzyżowej.

- Który przemieni ciało nasze uniżone na podobne chwalebnemu ciału Jego. Poprzez działanie mocy swojej, podporządkuje sobie wszystko.

Albowiem nie baśni jakich misternie wymyślonych naśladując, uczyniliśmy wam znajomą Pana naszego, Jeszu Chrystusa moc i przyjście, ale jako ci, którzyśmy oczami naszymi widzieli wielmożność jego.

A głos ten myśmy słyszeli z nieba przyniesiony, będąc z nim na onej górze świętej.

 i pośród świeczników kogoś podobnego do Syna Człowieczego, ubranego w powłóczystą szatęi przepasanego na piersiach złotym pasem. 

Stopy Jego podobne do rozpalonego metalu, jak gdyby w piecu rozżarzonego, a głos Jego jak głos wielu wód. 

 Kiedym Go ujrzał, do stóp Jego upadłem jak martwy, a On położył na mnie prawą rękę, mówiąc: «Przestań się lękać! Jam jest Pierwszy i Ostatni 

 Potem ujrzałem wielki biały tron i na nim Zasiadającego, od którego oblicza uciekła ziemia i niebo, a miejsca dla nich nie znaleziono.