Lecz Jeszu rozkazał mu surowo: «Milcz i wyjdź z niego!».

A wszyscy się zdumieli, tak że jeden drugiego pytał: «Co to jest? Nowa jakaś nauka z mocą. Nawet tchnieniom nieczystym rozkazuje i są Mu posłuszne».

i krzyczał wniebogłosy: «Czego chcesz ode mnie, Jeszu, Synu Boga Najwyższego? Zaklinam Cię na Boga, nie dręcz mnie!»

Powiedział mu bowiem: «Wyjdź, tchnienie nieczyste, z tego człowieka».

 Ale JHWH rzekł do szatana: Niech cię JHWH zgromi, szatanie! niech cię, mówię, zgromi JHWH, który wybrał Jeruszalem. Czy ten nie jest jak głownia wyciągnięta z ognia? 

Jeszu rozkazał mu surowo, i złe tchnienie opuściło go. Od owej pory chłopiec odzyskał zdrowie. 

Lecz Jeszu rozkazał mu surowo: «Milcz i wyjdź z niego!» Wtedy złe tchnienie rzuciło go na środek i wyszło z niego nie wyrządzając mu żadnej szkody. 

 Także złe tchnienia wychodziły z wielu, wołając: «Ty jesteś Syn Boży!» Lecz On je gromił i nie pozwalał im mówić, ponieważ wiedziały, że On jest Mesjaszem. 

Gdy on jeszcze się zbliżał, złe tchnienie porwało go i zaczęło targać. Jeszu rozkazał surowo tchnieniu nieczystemu, uzdrowił chłopca i oddał go jego ojcu. 

 Zaś Michał naczelnik Posłów [archanioł, dowódca anielski] gdy (z) oszczercą [diabłem] kwestionując [rozstrzygając, argumentując] spór o Mojżesza ciele, nie ośmielił (się) wyrok [sąd] wydać [wznieść] bluźnierczy, ale powiedział, (oby) skarcił cię Pan.

Tedy się otworzą oczy ślepych, a uszy głuchych tworzone będą.

Tedy poskoczy chromy jako jeleó, a niemych język śpiewać będzie; albowiem wody na puszczy wynikną, a potoki na pustyniach.

Gdy ci wychodzili, oto przyprowadzono Mu niemowę opętanego.

Po wyrzuceniu złego tchnienia niemy odzyskał mowę, a tłumy pełne podziwu wołały: «Jeszcze się nigdy nic podobnego nie pojawiło w Iszraelu!» 

Wówczas przyprowadzono Mu opętanego, który był niewidomy i niemy. Uzdrowił go, tak że niemy mógł mówić i widzieć. 

Raz wyrzucał złe tchnienie [u tego], który był niemy. A gdy złe tchnienie wyszło, niemy zaczął mówić i tłumy były zdumione.

Rozkazywał bowiem tchnieniu nieczystemu, by wyszedł z tego człowieka. Bo już wiele razy porywał go, a choć wiązano go łańcuchami i trzymano w pętach, on rwał więzy, a zły duch pędził go na miejsca pustynne. 

 Czyniła to przez wiele dni, aż Paweł mając dość tego, odwrócił się i powiedział do tchnienia: Rozkazuję ci w imię Jeszu Pomazańca, abyś z niej wyszedł. I w tejże chwili wyszedł.