Bo tak mówi on najdostojniejszy i najwyższy, który mieszka w wieczności, a święte jest imię jego: Ja, który mieszkam na wysokości na miejscu świętem, mieszkam i z tym, który jest skruszonego i uniżonego ducha, ożywiając ducha pokornych, ożywiając serce skruszonych.

Nie będę się zaiste na wieki wadził, ani się wiecznie gniewał; boćby duch przed obliczem mojem zemdlał, i dusze, którem Ja uczynił.

Bo to wszystko ręka moja uczyniła, i nią stanęło to wszystko, mówi Pan. Wszakże Ja na tego patrzę, który jest utrapionego i skruszonego ducha, a który drży na słowo moje.

 Szczęśliwi [błogosławieni] ubodzy [żebrzący, pokorni, kucający] tchnieniu [duchowi], albowiem do nich należy królestwo [władztwo] niebios. 

Bo i ja, choć podlegam władzy, mam pod sobą żołnierzy. Mówię temu: "Idź!" - a idzie; drugiemu: "Chodź tu!" - a przychodzi; a słudze: "Zrób to!" - a robi». 

 Mówię zaś wam, że wielu od wschodu i zachodu przyjdą i posadzą (ich) z Awraamem, Isaakiem i Jakowem w królestwie niebios. 

 I powiedział Jeszu Setnikowi: "Idź i jak wierzyłeś, staje (się) tobie" A uzdrowiony chłopiec jego w godzinie tej.

 Kto czyni uchybienie [grzeszy], jest z oszczercy [diabła], gdyż oszczerca od początku uchybia. Po to pojawił się Syn Boga — aby zniszczyć dzieła oszczercy.