Tedy wyszedłszy Lot mówił do zięciów swoich, którzy mieli pojąć córki jego, i rzekł: Wstańcie, wnijdźcie z miejsca tego, bo skazi JHWH to miasto; ale się zdało w oczach zięciów jego, jakoby żartował.

Co słysząc Sanballat Horonitczyk, i Tobijasz, sługa Ammonitczyk i Giesem Arabczyk, szydzili z nas, i lekce nas sobie poważyli mówiąc: Cóż to za rzecz, którą czynicie? albo się przeciw królowi buntujecie?

Pośmiewiskiem jestem przyjacielowi memu, który gdy woła do Boga, ozywa mu się; naśmiewiskiem jest sprawiedliwy i doskonały.

Alem ja robak, a nie człowiek: pośmiewisko ludzkie, i wzgarda pospólstwa.

Zmiłuj się nad nami, Panie, zmiłuj się nad nami; bośmy bardzo nasyceni wzgardą.

Bardzo jest nasycona dusza nasza pośmiewiskiem bezbożnych, i wzgardą pysznych.

Słuchali tego wszystkiego chciwi na grosz faryzeusze i podrwiwali sobie z Niego. 

Gdy usłyszeli o zmartwychwstaniu, jedni się wyśmiewali, a inni powiedzieli: «Posłuchamy cię o tym innym razem».

A gdy tam wszedł, zamknął drzwi przed onymi obydwoma, i modlił się Panu.

Nie dawajcie psom tego, co święte, i nie rzucajcie swych pereł przed świnie, by ich nie podeptały nogami, i obróciwszy się, was nie poszarpały. 

 powiedział: "Usuńcie (się), bo dziewczynka nie umarła, ale śpi". A (oni) wyśmiewali Go. 

 Gdy zaś wyproszono tłum, wszedł, chwycił rękę jej i obudził dziewczynkę.

 I wyśmiewali Go, wiedząc, że umarła. 

On zaś ująwszy ją za rękę rzekł głośno: «Dziewczynko, wstań!»