Słyszeliście bluźnierstwo. Cóż wam się zdaje?» Oni zaś wszyscy wydali wyrok, że winien jest śmierci.

Na to pomyśleli sobie niektórzy z uczonych w Piśmie: On bluźni. 

Wtedy najwyższy kapłan rozdarł swoje szaty i rzekł: «Zbluźnił. Na cóż nam jeszcze potrzeba świadków? Oto teraz słyszeliście bluźnierstwo.

 Odpowiedzieli Mu Judejczycy: «Nie chcemy Cię kamienować za dobry czyn, ale za bluźnierstwo, za to, że Ty będąc człowiekiem uważasz siebie za Boga». 

 to jakżeż wy o Tym, którego Ojciec poświęcił i posłał na świat, mówicie: "Bluźnisz", dlatego że powiedziałem: "Jestem Synem Bożym?"

Któż pokaże czystego z nieczystego? Ani jeden;

Aleć u ciebie jest odpuszczenie, aby się ciebie bano.

 Ja jestem tym, który wymazuje uchybienia twoje dla siebie, a grzechów twoich nie wspomnę.

Ale Panu, Bogu naszemu, miłosierdzie i litość; ponieważeśmy mu odporni byli,

Któryż Bóg jest podobny tobie? Któryby nieprawość odpuszczał, i mijał przestępstwa ostatków dziedzictwa swego, któryby nie zatrzymywał na wieki gniewu swego, przeto, że się kocha w miłosierdziu.

Na to pisarze [uczeni w Piśmie] i faryzeusze poczęli się zastanawiać i mówić. «Kim On jest, że śmie mówić bluźnierstwa? Kto może odpuszczać błędy [grzechy] prócz samego Boga?»

 Na to współbiesiadnicy zaczęli mówić sami do siebie: «Któż On jest, że nawet błędy [przewinienia, grzechy] odpuszcza?» 

A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie ujrzawszy Pana.

 Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: «Weźcie Tchnienie Święte!