Przy tym bili Go trzciną po głowie, pluli na Niego i przyklękając oddawali Mu hołd.

I odpowiedział Pan Mojżeszowi: Gdyby ojciec jej plunął na twarz jej, azażby nie miała się wstydać przez siedem dni? niech będzie wyłączona przez siedem dni z obozu, a potem przyjęta będzie.

Brzydzą się mną, a oddalają się odemnie, i na twarz moję plwać się nie wstydzą.

Ciała mego nadstawiam bijącym, a policzków moich tym, którzy mię targają; twarzy mojej nie zakrywam od obelżenia i plwania.

Jako wiele ich zdumieją się nad nim, że przemierzła jest nad innych ludzi osoba jego, a kształt jego nad synów ludzkich:

 Wzgardzony i odepchnięty przez ludzi, Mąż boleści, zaznajomiony z wycieńczeniem, ukryta [skrzywiona] twarze przed Nim, pogardzany nie uważany. 

Ale ty, Betlehemie Efrata! acześ najmniejszy między tysiącami Judzkimi, z ciebie mi jednak wyjdzie ten, który będzie panującym w Izraelu, a wyjścia jego są z dawna, ode dni wiecznych.

Wówczas zaczęli pluć Mu w twarz i bić Go pięściami, a inni policzkowali Go 

 i szydzili: «Prorokuj nam, Mesjaszu, kto Cię uderzył?»

Tymczasem ludzie, którzy pilnowali Jeszu, naigrawali się z Niego i bili Go. 

Zasłaniali Mu oczy i pytali: «Prorokuj, kto Cię uderzył».

 Gdy to powiedział, jeden ze sług obok stojących spoliczkował Jeszu, mówiąc: «Tak odpowiadasz arcykapłanowi?» 

Potem podchodzili do Niego i mówili: «Witaj, Królu Judejski !» I policzkowali Go. 

Arcykapłan Ananiasz kazał tym, co przy nim stali, uderzyć go w twarz. 

 Wpatrując (się) na wiary Przywódcę i Dopełniciela Jeszu, który przeciwko wyłożonej Mu przyjemności [radości] wytrzymał krzyż hańby, wzgardzony, na prawicy także tronu Boga zasiadł.