Wesel się bardzo, córko Syoóska! wykrzykaj, córko Jeruzalemska! Oto król twój przyjdzie tobie sprawiedliwy i zbawiciel ubogi i siedzący na ośle, to jest, na oślęciu, źrebiątku oślicy.

Stało się to, żeby się spełniło słowo Proroka:

Powiedzcie Córze Syjońskiej: Oto Król twój przychodzi do Ciebie łagodny, siedzący na osiołku, źrebięciu oślicy. 

 I przyprowadzili je do Jeszu, a zarzuciwszy na nie swe płaszcze, wsadzili na nie Jeszu. 

Pospieszyli się tedy, a wziąwszy każdy szatę swą, kładli je podeó na najwyższym stopniu, i zatrąbiwszy w trąbę, mówili: Króluje Jehu!

 Przyprowadzili oślicę i źrebię i położyli na nie swe płaszcze, a On usiadł na nich. 

 A ogromny tłum słał swe płaszcze na drodze, inni obcinali gałązki z drzew i ścielili na drodze.

Gdy jechał, słali swe płaszcze na drodze. 

Nazajutrz wielki tłum, który przybył na święto, usłyszawszy, że Jeszu przybywa do Jeruszalem, 

 A gdy Jeszu znalazł osiołka, dosiadł go, jak jest napisane: 

Z początku Jego uczniowie tego nie zrozumieli. Ale gdy Jeszu został uwielbiony, wówczas przypomnieli sobie, że to o Nim było napisane i że tak Mu uczynili.