Lecz on po wyjściu zaczął wiele opowiadać i rozgłaszać to, co zaszło, tak że Jeszu nie mógł już jawnie wejść do miasta, lecz przebywał w miejscach pustynnych. A ludzie zewsząd schodzili się do Niego.

I będzie taki pokój, że gdy Assyryjczyk wtargnie w ziemię naszę, i gdy podepcze pałace nasze, tedy wystawimy przeciw niemu siedmiu pasterzy, i ośmiu książąt z ludu.

A poszedł słuch [wieść] (o) Nim na całą Syrię i przynosili Mu wszystkich źle (się) mających, których dręczyły rozmaite choroby [schorzenia, dolegliwości] i męki [cierpienia] objęci [trzymani], opętanych (przez demony), epileptyków [oszalałych z powodu księżyca] i paralityków [sparaliżowanych], a On ich terapeutował [służył uzdrowieniem, wzmocnieniem]. 

 Oni jednak, skoro tylko wyszli, roznieśli wieść o Nim po całej tamtejszej okolicy. 

 Podano Mu księgę proroka Izajasza. Rozwinąwszy księgę, natrafił na miejsce, gdzie było napisane: 

 I wieść o Nim rozchodziła się wszędzie po okolicy.