A poszedł słuch [wieść] (o) Nim na całą Syrię i przynosili Mu wszystkich źle (się) mających, których dręczyły rozmaite choroby [schorzenia, dolegliwości] i męki [cierpienia] objęci [trzymani], opętanych (przez demony), epileptyków [oszalałych z powodu księżyca] i paralityków [sparaliżowanych], a On ich terapeutował [służył uzdrowieniem, wzmocnieniem]. 

 W owym czasie doszła do uszu tetrarchy Heroda wieść o Jeszu.

I rzekł do swych dworzan: «To Jan Zanurzyciel. On powstał z martwych i dlatego moce cudotwórcze w nim działają».

Lecz on po wyjściu zaczął wiele opowiadać i rozgłaszać to, co zaszło, tak że Jeszu nie mógł już jawnie wejść do miasta, lecz przebywał w miejscach pustynnych. A ludzie zewsząd schodzili się do Niego.

Także król Herod posłyszał o Nim gdyż Jego imię nabrało rozgłosu, i mówił: «Jan Zanurzyciel powstał z martwych i dlatego moce cudotwórcze działają w Nim».

Zna te sprawy król, do którego śmiało mówię. Jestem przekonany, że nic z nich nie jest mu obce. Nie działo się to bowiem w jakimś zapadłym kącie.