Lecz arcykapłani podburzyli tłum, żeby uwolnił im raczej Barabasza.

 Tymi słowami ledwie powstrzymali tłumy od złożenia im ofiary.

Tymczasem nadeszli Judejczycy z Antiochii i z Ikonium. Podburzyli tłum, ukamienowali Pawła i wywlekli go za miasto, sądząc, że nie żyje.

 W tym właśnie czasie powstał niemały rozruch z powodu drogi .

Zebrał ich razem z innymi pracownikami tego rzemiosła i powiedział: «Mężowie, wiecie, że nasz dobrobyt płynie z tego rzemiosła. 

 Grozi niebezpieczeństwo, że nie tylko rzemiosło nasze upadnie, ale i świątynia wielkiej bogini Artemidy będzie za nic miana, a ona sama, której cześć oddaje cała Azja i świat cały, zostanie odarta z majestatu».

Zamieszanie objęło całe miasto. Porwawszy Gajusa i Arystarcha, Macedończyków, towarzyszy Pawła, ruszono gromadnie do teatru. 

Zawołali więc wszyscy razem: «Strać Tego, a uwolnij nam Barabasza!» 

Piłat, chcąc uwolnić Jeszu, ponownie przemówił do nich. 

Oni zaś powtórnie zawołali: «Nie tego, lecz Barabasza!» A Barabasz był zbrodniarzem.

 A oni krzyczeli: «Precz! Precz! Ukrzyżuj Go!» Piłat rzekł do nich: «Czyż króla waszego mam ukrzyżować?» Odpowiedzieli arcykapłani: «Poza Cezarem nie mamy króla».

 Wtedy więc wydał Go im, aby Go ukrzyżowano. Zabrali zatem Jeszu.

Wy jednak [zaś] świętego i sprawiedliwego [prawego] wyparliście się [odrzuciliście] i żądaliście [wnieśliście prośbę], aby morderca [zabójca] został wam darowany [zostawić wam, uwolniony dla was].

Tego zaś Przywódcę [pierwszy, naczelny, pionier, rozpoczynający] życia zabiliście, którego Bóg wybudził z martwych, którego [czego] my świadkami [zeznającymi] jesteśmy.