Z tym ich zostawił, wyszedł poza miasto do Betanii i tam zanocował. 

Nazajutrz, gdy wyszli oni z Betanii, uczuł głód.

 Był pewien chory, Łazarz z Betanii, z miejscowości Marii i jej siostry Marty. 

Maria zaś była tą, która namaściła Pana olejkiem i włosami swoimi otarła Jego nogi. Jej to brat Łazarz chorował.

Na sześć dni przed Paschą Jeszu przybył do Betanii, gdzie mieszkał Łazarz, którego Jeszu wskrzesił z martwych.

A gdy Jeszu był w Betanii, w domu Szymona Trędowatego, i siedział za stołem, przyszła kobieta z alabastrowym flakonikiem prawdziwego olejku nardowego, bardzo drogiego. Rozbiła flakonik i wylała Mu olejek na głowę.