Posłuchajcie innej przypowieści! Był pewien gospodarz, który założył winnicę. Otoczył ją murem, wykopał w niej tłocznię, zbudował wieżę, w końcu oddał ją w dzierżawę rolnikom i wyjechał. 

Bo rzecz ma się podobnie jak z człowiekiem, który udał się w podróż. Zostawił swój dom, powierzył swoim sługom staranie o wszystko, każdemu wyznaczył zajęcie, a odźwiernemu przykazał, żeby czuwał.

Mówił więc: «Pewien człowiek szlachetnego rodu udał się w kraj daleki, aby uzyskać dla siebie godność królewską i wrócić. 

Przywołał więc dziesięciu sług swoich, dał im dziesięć min i rzekł do nich: "Zarabiajcie nimi, aż wrócę". 

I zaczął mówić do ludu tę przypowieść: «Pewien człowiek założył winnicę, oddał ją w dzierżawę rolnikom i wyjechał na dłuższy czas. 

Powiedział też do uczniów: «Pewien bogaty człowiek miał rządcę, którego oskarżono przed nim, że trwoni jego majątek. 

Na to rządca rzekł sam do siebie: Co ja pocznę, skoro mój pan pozbawia mię zarządu? Kopać nie mogę, żebrać się wstydzę.

 Przywołał więc do siebie każdego z dłużników swego pana i zapytał pierwszego: "Ile jesteś winien mojemu panu?" 

Następnie pytał drugiego: "A ty ile jesteś winien?" Ten odrzekł: "Sto korcy pszenicy". Mówi mu: "Weź swoje zobowiązanie i napisz: osiemdziesiąt". 

 Ja też wam powiadam: Pozyskujcie sobie przyjaciół przez [z, za pomocą] mamonę niegodziwą, aby gdy (nastanie) zakończenie, przyjęto was do eonowych [bezkresnych, przyszłych, wiecznych] mieszkań [przybytków, namiotów, pomieszczeń]. 

Jeśli więc w zarządzie niegodziwą mamoną nie okazaliście się wierni, prawdziwe dobro kto wam powierzy? 

Mając tedy różne dary według łaski, która nam jest dana; jeśli proroctwo, niech będzie według sznura wiary;

Jeśli ktoś napomina, w napominaniu; kto rozdaje, w szczerości; kto przełożony jest, w pilności; kto czyni miłosierdzie, niech czyni z ochotą.

Bo kim jest, Paweł? Kim jest Apollos? Sługami przez których uwierzyliście, a to jak każdemu Pan dał.

 Tak niech nas ludzie postrzegają, jak sług pomazańcowych i  zarządców tajemnic Bożych.

 A od zarządców wymaga się, by każdy uznany był za wiernego.

 Różne są dary łaski, ale to samo Tchnienie.

 Każdemu dane jest ujawnienie Tchnienia dla współpracy. 

- drugiemu wiara w tym samym  Tchnieniu, innemu zaś dary uzdrowień w jednym Tchnieniu,

-  Wszystko zaś sprawia jedno i to samo Tchnienie, udzielając każdemu tak, jak postanowi.

A [i] bowiem [zaiste] w jednym Tchnieniu [Duchu, Powiewie] my wszyscy w jednym ciele zanurzeni [ochrzczeni], czy to [czyżbyśmy byli] Judejczycy [Żydzi], czy [albo] Helenowie [Grecy], czy [albo] niewolnicy [słudzy], czy [albo] wolni, i wszyscy {w jedno Tchnienie [Ducha]} napojeni [wypiliśmy].

Jeśli powiedziałaby noga: Ponieważ nie jestem ręką, nie jestem z tego ciała; czy faktycznie nie jest z tego ciała?

 Gdyby całe ciało (było) okiem, to co ze słuchem? Gdyby całe (było) słuchem, to co z węchem? 

Gdyby wszystkie były jednym członkiem, co to by było za ciało?

 Nie może więc oko powiedzieć ręce: Nie potrzebuję ciebie, albo głowa nogom: Nie potrzebuję was.

 A które uważamy (za) niezaszczytne w ciele, te obficiej szacunkiem otaczamy, a niewytworne [nieprzyzwoite] członki nasze obfitszą wytworność [przyzwoitość] mają.

 Aby nie było rozłamu w ciele, ale żeby członki wzajemne o siebie staranie miały.

 Wy zaś jesteście ciałem Pomazańca [Chrystusa} a członkami z osobna.

 Czy wszyscy (są) posłańcami? Czy wszyscy prorokami? Czy wszyscy nauczycielami? Czy wszyscy mocami?

On sam też ustanowił jednych wysłannikami [apostołami], drugich prorokami, innych głosicielami dobrej nowiny, a innych pasterzami i nauczycielami,

 Okazujcie jedni drugim gościnność bez narzekania. 

 Kto mówi, niech to będzie jak słowa Boga. Kto usługuje, niech czyni to w sile, w którą zaopatruje Bóg, aby we wszystkim uwielbiony był Bóg przez Jeszu Pomazańca. Jego jest chwała i moc na wieki wieków. Amen.