I stało się, gdy się ludzie poczęli rozmnażać na ziemi, a córki się im zrodziły;

 I rzekł JHWH: Nie będzie się sądziło tchnienie moje z człowiekiem w przyszłości, gdyż jest ciałem; i będą dni jego sto i dwadzieścia lat.

 A widział JHWH, że wielka (była) niegodziwość człowieka na ziemi, a wszystkie myśli serca ich były złe w tym czasie [dniu]. 

 I rzekł JHWH: Zgładzę człowieka, którego stworzyłem, z oblicza ziemi, od człowieka aż do bydlęcia, aż do gadziny, i aż do ptastwa niebiańskiego; bo mi żal, że je uczyniłem.

Izaż ścieszki wieku przeszłego nie baczysz, którą deptali ludzie złośliwi?

Którzy mawiali Bogu: Odejdź od nas; cóżby im uczynił Wszechmogący?

Jak działo się za dni Noego, tak będzie również za dni Syna Człowieczego:

 jedli i pili, żenili się i za mąż wychodziły aż do dnia, kiedy Noe wszedł do arki; nagle przyszedł potop i wygubił wszystkich. 

Wiarą obwieszczony będąc od Boga Noe o tem, czego jeszcze nie było widzieć, uczciwości wyświadczając, przygotował korab ku zachowaniu domu swego, przez który potępił świat i stał się dziedzicem sprawiedliwości tej, która jest z wiary.

 tym, które niegdyś były nieposłuszne, gdy [raz] Bóg cierpliwie czekał za dni Noego, kiedy budowano arkę, w której nieliczni, to jest osiem dusz, zostało ocalonych przez wodę.

 Tego odpowiednikiem jest zanurzenie, które i nas teraz zbawia, a jest nie pozbyciem się brudu ciała, lecz skierowanym do Boga wezwaniem dobrego sumienia, przez zmartwychwstanie Jeszu Pomazańca,

 Także pierwszego świata nie oszczędził, ale (jako) ósmego Noego, głosiciela sprawiedliwości, zachował, (od) potopu zesłanego (na) świat bezbożnych. 

Dlaczego on pierwszy świat wodą będąc zatopiony, zginął.