Szczęśliwi [błogosławieni] ubodzy [żebrzący, pokorni, kucający] tchnieniu [duchowi], albowiem do nich należy królestwo [władztwo] niebios. 

Kto się więc uniży jak to dziecko, ten jest największy w królestwie niebios. 

Gdy inni zniżeni będą, ty rzeczesz: Jam jest wywyższon; bo tego, co jest uniżonych oczów, Bóg zbawia.

Choć wielki jest Pan, to jednak czuwa nad małym, a wywyższającego się z daleka rozpoznaje.

Bojaźó Paóska jest ćwiczenie się w mądrości, a sławę uprzedza poniżenie.

Przed zginieniem przychodzi pycha, a przed upadkiem wyniosłość ducha.

Lepiej jest być uniżonego ducha z pokornymi, niżeli dzielić korzyści z pysznymi.

Pycha człowiecza poniża go; ale pokorny w duchu sławy dostępuje.

Bo tak mówi on najdostojniejszy i najwyższy, który mieszka w wieczności, a święte jest imię jego: Ja, który mieszkam na wysokości na miejscu świętem, mieszkam i z tym, który jest skruszonego i uniżonego ducha, ożywiając ducha pokornych, ożywiając serce skruszonych.

On przejawia moc ramienia swego, rozprasza pyszniących się zamysłami serc swoich.

Strąca władców z tronu, a wywyższa pokornych. 

 Każdy bowiem, kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony». 

Powiadam wam: Ten odszedł do domu usprawiedliwiony, nie tamten. Każdy bowiem, kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się uniża, będzie wywyższony». 

 Wielką jednak daje łaskę; ponieważ mówi  [naucza]: Bóg (się) pysznym [aroganckim] sprzeciwia, pokornym [skromnym] daje łaskę.

 Podobnie młodsi, poddajcie (się) starszym, wszyscy zaś wzajemnie pokorą owińcie (się). Bóg, hardym sprzeciwia się, uniżonym zaś daje łaskę.