Duch Paóski mówił przez mię, a słowa jego przechodziły przez język mój.

Wszak sam Dawid mówi w Tchnieniu Świętym: Rzekł Pan do Pana mego: Siądź po prawicy mojej, aż położę nieprzyjaciół Twoich pod stopy Twoje.

Jemu Tchnienie Święte objawiło, że nie ujrzy śmierci, aż zobaczy Pomazańca Pańskiego. 

Za natchnieniem więc Tchnienia przyszedł do świątyni. A gdy Rodzice wnosili Dzieciątko Jeszu, aby postąpić z Nim według zwyczaju Prawa, 

Mężczyźni, bracia musiało [konieczne, nieuniknione] wypełnić [dokonać, spełnić] Pismo [co napisane] które przepowiadało [uprzedzało] Tchnienie [wiatr, duch] święte poprzez usta [mowa, ostrze] Dauida [Dawida] w sprawie [około, dotycząca, wokół] Judy [Judasza] (który) stał się [okazał się] przewodnikiem [liderem, przywódcą] chwytających [przejąć, zatrzymać, począć] Jeszu.

Prorok więc będąc [istniejąc], i wiedząc [znając] że przysięgą [przysiężną obietnicą] przysiągł [złożył przysięgę] mu Bóg z owocu [plonu] jego biodra [lędźwi, talii] usiąść na jego tronie, 

przewidując [przewidział, znał z góry] mówił o zmartwychwstaniu Chrystusa, że ani został on {dusza Jego} opuszczony [zostawiony] w Hadesie ani jego ciało ujrzało [doświadczyło] zepsucia [rozpadu, rozkładu].

Przetoż jako mówi Duch Święty: Dziś, jeźlibyście głos jego usłyszeli,

Albowiem nie z woli ludzkiej przyniesione jest niekiedy proroctwo, ale od Ducha Świętego pędzeni będąc mówili święci Boży ludzie.

Doznałem natychmiast widzenia w tchnieniu: A oto w niebie stał tron i na tronie siedzący.