Gdy to usłyszeli, zmieszali się i zostawiwszy Go, odeszli. 

Gdy Jeszu dokończył tych mów, tłumy zdumiewały się Jego nauką.

Uczył ich bowiem jak ten, który ma władzę, a nie jak ich uczeni w Piśmie

Gdy nadszedł szabat, zaczął nauczać w synagodze; a wielu, przysłuchując się, pytało ze zdziwieniem: «Skąd On to ma? I co za mądrość, która Mu jest dana? I takie cuda dzieją się przez Jego ręce!

Wówczas Jeszu rzekł do nich: «Oddajcie więc Cezarowi to, co należy do Cezara, a Bogu to, co należy do Boga». I byli pełni podziwu dla Niego.

Wszyscy zaś, którzy Go słuchali, byli zdumieni bystrością Jego umysłu i odpowiedziami. 

A wszyscy przyświadczali Mu i dziwili się pełnym wdzięku słowom, które płynęły z ust Jego. I mówili: «Czy nie jest to syn Josefa?» 

Na to rzekli niektórzy z uczonych w Piśmie: «Nauczycielu, dobrześ powiedział», 

bo już o nic nie śmieli Go pytać. 

Strażnicy odpowiedzieli: «Nigdy jeszcze nikt nie przemawiał tak, jak ten człowiek przemawia».