Jeszu im rzekł: «Czy goście weselni mogą się smucić, dopóki pan młody jest z nimi? Lecz przyjdzie czas, kiedy zabiorą im pana młodego, a wtedy będą pościć. 

Nie wlewa się też młodego wina do starych bukłaków. W przeciwnym razie bukłaki pękają, wino wycieka, a bukłaki się psują. Raczej młode wino wlewa się do nowych bukłaków, a tak jedno i drugie się zachowuje». 

Gdy tchnienie nieczyste opuści człowieka, wędruje po miejscach bezwodnych, szuka wypoczynku, ale nie znajduje. 

 Wtedy idzie i bierze ze sobą siedem innych tchnień gorszych niż on sam; wchodzą i mieszkają tam. I staje się późniejszy stan tego człowieka gorszy, niż był poprzedni. Tak będzie i z tym złym pokoleniem». 

I mówił im wiele w przypowieściach tymi słowami: «Oto siewca wyszedł siać. 

Inne padły na miejsca skaliste, gdzie niewiele miały ziemi; i natychmiast wykiełkowały, bo gleba nie była głęboka.

Inne padły między kolczaste (rośliny), a gdy wzrosły kolczaste zagłuszyły je.

 Kto ma uszy, niech słucha!». 

 On im odpowiedział: «Wam dane jest poznać tajemnice królestwa niebios, im zaś nie jest dane.

Albowiem królestwo niebiańskie podobne jest do gospodarza, który wyszedł wczesnym rankiem, aby nająć robotników do swej winnicy.

Gdy wyszedł około godziny trzeciej, zobaczył innych, stojących na rynku bezczynnie, 

Oni poszli. Wyszedłszy ponownie około godziny szóstej i dziewiątej, tak samo uczynił.

Odpowiedzieli mu: "Bo nas nikt nie najął". Rzekł im: "Idźcie i wy do winnicy!"

Przyszli najęci około jedenastej godziny i otrzymali po denarze. 

Wziąwszy go, szemrali przeciw gospodarzowi, 

Na to odrzekł jednemu z nich: "Przyjacielu, nie czynię ci krzywdy; czy nie o denara umówiłeś się ze mną?

Czy mi nie wolno uczynić ze swoim, co chcę? Czy na to złym okiem patrzysz, że ja jestem dobry?"

Co myślicie? Pewien człowiek miał dwóch synów. Zwrócił się do pierwszego i rzekł: "Dziecko, idź dzisiaj i pracuj w winnicy!"

 Zwrócił się do drugiego i to samo powiedział. Ten odparł: "Nie chcę". Później jednak opamiętał się i poszedł. 

Przyszedł bowiem do was Jan drogą sprawiedliwości, a wyście mu nie uwierzyli. Celnicy zaś i nierządnice uwierzyli mu. Wy patrzyliście na to, ale nawet później nie opamiętaliście się, żeby mu uwierzyć. 

Gdy nadszedł czas zbiorów, posłał swoje sługi do rolników, by odebrali plon jemu należny.

Wtedy posłał inne sługi, więcej niż za pierwszym razem, lecz i z nimi tak samo postąpili. 

Lecz rolnicy zobaczywszy syna mówili do siebie: "To jest dziedzic; chodźcie zabijmy go, a posiądziemy jego dziedzictwo".

Kiedy więc właściciel winnicy przyjdzie, co uczyni z owymi rolnikami?»

Jeszu im rzekł: «Czy nigdy nie czytaliście w Piśmie: Właśnie ten kamień, który odrzucili budujący, stał się głowicą węgła. Pan to sprawił, i jest cudem w naszych oczach. 

Kto upadnie na ten kamień, rozbije się, a na kogo on spadnie, zmiażdży go». 

Toteż starali się Go pochwycić, lecz bali się tłumów, ponieważ miały Go za proroka.

W wielu takich przypowieściach głosił im naukę, o ile mogli [ją] rozumieć.

A bez przypowieści nie przemawiał do nich. Osobno zaś objaśniał wszystko swoim uczniom.

On rzekł: «Wam dano poznać tajemnice królestwa Bożego, innym zaś w przypowieściach, aby patrząc nie widzieli i słuchając nie rozumieli. 

Jeszu mu odpowiedział: «Pewien człowiek wyprawił wielką ucztę i zaprosił wielu.