Ze względu jednak na niebezpieczeństwo rozpusty niech każdy ma swoją żonę, a każda swojego męża.

Pragnąłbym, aby wszyscy byli jak i ja, lecz każdy otrzymuje własny dar od Boga: jeden taki, a drugi taki.

 Jeśli jednak nie wytrzymają, (niech się) zaślubią! Lepiej bowiem jest zaślubić (się), niż płonąć. 

 Czy nie każdemu jakby przydzielił (zadanie) {Pan} Bóg. Każdego jak powołał Pan {Bóg}, tak (niech) idzie (przez życie) i tak w zgromadzeniach wszystkich zarządzam. 

Mówię to dla waszego pożytku, nie zaś, by zastawiać na was pułapkę; po to, byście godnie i z upodobaniem trwali przy Panu.