Dlatego oto Ja posyłam do was proroków, mędrców i uczonych. Jednych z nich zabijecie i ukrzyżujecie; innych będziecie biczować w swych synagogach i przepędzać z miasta do miasta. 

Ten Ezdrasz wyszedł z Babilonu, a był człowiekiem biegłym w zakonie Mojżeszowym, który był dał Pan, Bóg Izraelski; a pozwolił mu był król według ręki Pana Boga jego nad nim, na wszystkę prośbę jego.

Bo Ezdrasz przygotował był serce swe, aby szukał zakonu Paóskiego, i aby czynił, i nauczał w Izraelu ustaw i sądów.

A ja, ja król Artakserkses, rozkazałem wszystkim podskarbim, którzyście za rzeką, aby wszystko, czegobykolwiek żądał od was Ezdrasz kapłan, nauczyciel zakonu Boga niebieskiego, prędko się stało,

Dlatego też powiedziała Mądrość Boża: Poślę do nich proroków i apostołów, a z nich niektórych zabiją i prześladować będą. 

 Przekonanie zaś takie mamy przez Pomazańca ku Bogu,

 który też (uczynił) nas kompetentnymi sługami nowej umowy [testamentu], nie litery, ale tchnienia; ponieważ litera uśmierca, zaś tchnienie ożywia.

Jakoście się też nauczyli od Epafry, miłego spółsługi naszego, który jest wiernym sługą Chrystusowym dla was;

 Nie nowo posadzony [nawrócony], aby nadąwszy się, nie ściągnął na siebie sądu oszczerczego [diabelskiego].

 gdybym się jednak opóźniał – to abyś wiedział, jak należy postępować w domu Bożym, który jest zgromadzeniem Boga żywego, filarem i podporą prawdy.

 A niezaprzeczalnie wielka jest pobożności tajemnica: {Bóg} {który} ujawnił (się) w ciele, został usprawiedliwiony w Tchnieniu [duchu}, ukazany Posłom [aniołom], ogłoszony wśród narodów, zyskał wiarę w świecie, został wzięty w górę w chwale.

 Całe Pismo natchnione przez Boga, (jest) też pomocne do nauki, do przekonywania, do poprawy, do wychowywania w szlachetności [sprawiedliwości],

dla przystosowania, aby Boży człowiek do każdego dzieła dobrego (był) przygotowany.

 trzymający się — według nauki — wiernego Słowa, aby był w stanie zarówno udzielać zachęty w ramach zdrowego nauczania, jak i przekonywać przeciwnych.

Młodzieóców także napominaj, aby byli trzeźwi;

We wszystkiem samego siebie wystawiając za wzór dobrych uczynków, mając w nauce całość, powagę,

Dobry człowiek z dobrego skarbca wydobywa dobre rzeczy, zły człowiek ze złego skarbca wydobywa złe rzeczy.

Srebro wyborne jest język sprawiedliwego; ale serce niezbożnych za nic nie stoi.

Wargi sprawiedliwego wiele ich żywią; ale głupi dla głupstwa umierają.

 Owoc sprawiedliwy drzewo życia; chwytający [prowadzący] dusze, mądry.   

Wargi mądrych sieją umiejętność; ale serce głupich nie tak.

Kto ma wzgląd na słowa, znajduje dobre; a kto ufa w Panu, błogosławiony jest.

Zdrój żywota jest roztropność tym, którzy ją mają; ale umiejętność głupich jest głupstwem.

Powieści wdzięczne są jako plastr miodu, słodkością duszy, a lekarstwem kościom.

Słowa ust męża mądrego są jako wody głębokie, a źródło mądrości jako potok wylewający.

Nakłoó ucha twego, a słuchaj słów mądrych, a serce twoje przyłóż ku nauce mojej;

Boć to będzie uciechą, gdy je zachowasz w sercu twojem, gdy będą społem sporządzone w wargach twoich;

A czem więcej kaznodzieja był mędrszym, tem więcej nauczał umiejętności ludu, a rozważał i wywiadywał się, i składał wiele przypowieści.

Słowa mądrych podobne ościeniom, i podobne gwoździom wbitym; słowa tych, którzy je złożyli, podane są od pasterza jednego.

 nie bowiem siebie głosimy, ale Pomazańca Jeszu (jako) Pana, a siebie (jako) sług waszych przez Jeszu. 

 Mamy zaś ten skarb w naczyniach glinianych, aby nadmiar [bogactwo] mocy był Boga, a nie z nas.

Jako smutni, wszakże zawsze weseli; jako ubodzy, wszakże wielu ubogacający; jako nic nie mający, wszakże wszystko trzymający.

Czytając to możecie dostrzec moje zrozumienie tajemnicy Pomazańca,

 Mnie mniejszemu od innych świętych dana jest ta łaska, abym między narodami głosił dobrą nowinę, o nieprzeniknionym bogactwie Pomazańca, 

Słowo Chrystusowe niechaj mieszka w was obficie ze wszelką mądrością, nauczając i napominając samych siebie przez psalmy i hymny, i pieśni duchowne, wdzięcznie śpiewając w sercach waszych Panu.

O ty, która mieszkasz w ogrodach! przyjaciele słyuchają głosu twego; ozwijże mi się!

 Przykazanie nowe daję wam, abyście się wzajemnie miłowali tak, jak Ja was umiłowałem; żebyście i wy tak się miłowali wzajemnie. 

Bracia! nie nowe przykazanie wam piszę, ale przykazanie stare, któreście mieli od początku; a to stare przykazanie jest ono słowo, któreście słyszeli od początku.

Zasię przykazanie nowe piszę wam, które jest prawdziwe w nim i w was; iż ciemność przemija, a prawdziwa ona światłość już świeci.