Gdy jednak ludzie spali, przyszedł jego wróg, dosiał chwasty między pszenicę i odszedł. 

On zaś powiedział im: "Wrogi człowiek to zrobił". Zaś niewolnicy rzekli do niego: "Chcesz więc, żebyśmy poszli i zebrali je?" 

 Nie jesteśmy bowiem jak wielu kupczących słowem [nauką] Boga, ale jak w [ze] szczerości, ale jak z Boga przed Bogiem w Pomazańcu mówimy. 

 Obawiam się jednak aby jakimś (sposobem, jak) wąż Ewę zwiódł w przebiegłości swojej, tak (by) nie zepsuł myśli waszych z dala od szczerości [prostoty] i czystości w Pomazańcu.  

 Albowiem tacy pseudoposłowie [fałszywy apostołowie], pracownicy podstępnie udający wysłanników [apostołów] Pomazańca. 

 Nic więc wielkiego, jeśli i jemu usługujący udają sług sprawiedliwości, których koniec będzie zgodny z ich czynami.

 W których kiedyś postępowaliście według eonu (czasu) świata tego, według naczelnego, władcy powietrza tchnienia, teraz działającego w synach buntu.

 Ubierzcie pełną zbroję Bożą, byście mogli wy ostać (się) wobec przebiegłości oszczercy.

 gdyż nie jest nam siłować (się) przeciw krwi i ciału, lecz przeciw pierwszym [pionierom, przewodzącym], przeciw władzom, przeciw uzurpatorom świata tej ciemności {tego eonu}, przeciw duchowemu złu w niebiosach.

 I wówczas zostanie ujawniony bezprawny, którego Pan zniszczy tchnieniem ust swoich i zniweczy objawieniem przyjścia swojego. 

 I w całym zwiedzeniu nieprawości, w ginących za to, (że) miłości prawdy nie przyjęli dla zbawienia ich. 

 Otrzeźwijcie! Czuwajcie! Przeciwnik wasz, diabeł (oszczerca), jak lew ryczący krąży szukając kogo pochłonąć.

 I zrzucono smoka wielkiego, Węża pradawnego, który się zwie oszczerca [diabeł] i wróg [szatan], zwodzący całą zamieszkałą ziemię, został strącony na ziemię, a z nim strąceni zostali jego posłowie [aniołowie].

I zwodzi mieszkańców ziemi znakami, które dano mu uczynić przed zwierzęciem, mówiąc mieszkańcom ziemi, by wykonali obraz zwierzęcia, które otrzymało cios mieczem, a ożyło. 

 I pochwycono bestię [zwierzę], a po nim fałszywego proroka [pseudoproroka], czyniącego przed nim znaki, w których zwiódł (tych, co), wzięli znamię bestii [zwierzęcia] i czczą obraz jego. Żywcem wrzuceni obaj do jeziora ognia, płonącego w siarce.

 I pochwycił Smoka, Węża starodawnego, którym jest oszczerca [diabeł] i szatan, i związał go na tysiąc lat. 

 I wtrącił go do Czeluści, i zamknął, i pieczęć nad nim położył, by już nie zwodził narodów, aż tysiąc lat się dopełni. A potem ma być na krótki czas uwolniony.

A gdy się skończy tysiąc lat, z więzienia swego szatan zostanie zwolniony.

Wyszli oni na powierzchnię ziemi i otoczyli obóz świętych i miasto umiłowane; a zstąpił ogień od Boga z nieba i pochłonął ich. 

Tak będzie przy końcu eonu: wyjdą Posłowie, wydzielą złych spośród sprawiedliwych

 A gdy siedział na Górze Oliwnej, podeszli do Niego uczniowie i pytali na osobności: «Powiedz nam, kiedy to nastąpi i jaki będzie znak Twego przyjścia i końca eonu?» 

Zapuśćciesz sierp, bo się dostało żniwo; pójdźcie, zstąpcie, bo pełna jest prasa; opływają kadzi, bo wiele jest złości ich.

 I wyszedł inny posłaniec(anioł) ze świątyni, wołając głosem donośnym do Siedzącego na obłoku: «Zapuść Twój sierp i żniwa dokonaj, bo przyszła już pora dokonać żniwa, bo dojrzało żniwo na ziemi!» 

I wyszedł inny posłaniec(anioł) ze świątyni, która jest w niebie, i on miał ostry sierp. 

I rzucił posłaniec(anioł) swój sierp na ziemię, i obrał z gron winorośl ziemi, i wrzucił je do tłoczni Bożego gniewu - ogromnej. 

Gdy Syn Człowieczy przyjdzie w swej chwale i wszyscy posłowie z Nim, wtedy zasiądzie na swoim tronie pełnym chwały.

Rzeka ognista płynąc wychodziła od oblicza jego. Tysiąc tysięcy służyło mu, a dziesięć kroć tysiąc tysięcy stało przed nim; sąd zasiadł, a księgi otworzone były.

a wam, uciśnionym, dać ulgę wraz z nami, gdy z nieba objawi się Pan Jeszu z Posłami swojej potęgi

 którzy wyrok zapłacą zagładę [zrujnowanie]  eonową z dala od oblicza Pana i od chwały majestatu Jego

 Prorokował [przemawiał, przepowiadał] ponadto [ale, z drugiej strony, jednak] i [a, także] co do nich [w tych, w tej] siódmy od [po] Adamie, Enoch, mówiąc [twierdząc, ucząc]: Oto nadchodzi Pan pośród [w] świętych dziesiątek tysięcy Jego.