On zaś powiedział im: «Dlatego każdy pisarz [uczony w Piśmie], który stał się uczniem królestwa niebios, podobny jest do człowieka gospodarza, który ze swego skarbca wydobywa rzeczy nowe i stare». 

Usta sprawiedliwego mówią mądrość, a język jego sąd opowiada.

Zakon Boga jego jest w sercu jego; przetoż nie zachwieją się nogi jego.

Srebro wyborne jest język sprawiedliwego; ale serce niezbożnych za nic nie stoi.

Wargi sprawiedliwego wiele ich żywią; ale głupi dla głupstwa umierają.

Słowa niepobożnych czyhają na krew; ale usta sprawiedliwych wybawiają ich.

Kto mówi prawdę, opowiada sprawiedliwość; ale świadek kłamliwy mówi zdradę.

Wargi prawdomówne utwierdzone będą na wieki; ale króciuchno trwa język kłamliwy.

Zdrowy język jest drzewo żywota; ale przewrotność z niego jest jako zdruzgotanie od wiatru.

Weseli (się) człowiek [mężczyzna] odpowiedzią ust swoich, słowem [wypowiedzią] (w) czasie, jak dobrem!

Serce sprawiedliwego przemyśliwa, co ma mówić; ale usta niepobożnych wywierają złe rzeczy.

Kto jest mądrego serca, słynie rozumnym, a słodkość warg przydaje nauki.

Serce mądrego roztropnie sprawuje usta swoje, a wargami swemi przydaje nauki.

Jakie jest jabłko złote z wyrzezaniem srebrnem, takieć jest słowo do rzeczy powiedziane.

Ten, który mądrze napomina, jest u tego, co słucha, jako nausznica złota, i klejnot z szczerego złota.

Żadna mowa plugawa niech z ust waszych nie pochodzi; ale jeźli która jest dobra ku potrzebnemu zbudowaniu, aby była przyjemna słuchającym.

Słowo Chrystusowe niechaj mieszka w was obficie ze wszelką mądrością, nauczając i napominając samych siebie przez psalmy i hymny, i pieśni duchowne, wdzięcznie śpiewając w sercach waszych Panu.

 Słowo [nauka] wasze zawsze w łasce solą przyprawione, (żeby) wiedzieć, jak trzeba wam jednemu każdemu odpowiadać.