Przyjdźcie do Mnie wszyscy przemęczeni i przeciążeni, a Ja odświeżę [dam odpoczynek] was.

A teć są słowa, które mówił Pan o nim: Panna, córka Syoóska, wzgardziła cię, śmiała się z ciebie, kiwała głową za tobą córka Jeruzalemska.

Panie! otwórz wargi moje, a usta moje opowiadać będą chwałę twoję.

Który uzdrawia skruszonych na sercu, a zawiązuje boleści ich.

Jako pasterz trzodę swoję paść będzie; do naręcza swego zgromadzi baranki, i na łonie swem piastować je będzie, a kotne zwolna poprowadzi.

Bo tak mówi on najdostojniejszy i najwyższy, który mieszka w wieczności, a święte jest imię jego: Ja, który mieszkam na wysokości na miejscu świętem, mieszkam i z tym, który jest skruszonego i uniżonego ducha, ożywiając ducha pokornych, ożywiając serce skruszonych.

Duch Panującego Pana jest nademną; przeto mię pomazał Pan, abym opowiadał Ewangeliję cichym, posłał mię, abym związał rany tych, którzy są skruszonego serca, abym zwiastował pojmanym wyzwolenie, a więźniom otworzenie ciemnicy;

Abym sprawił radość płaczącym w Syonie, a dał im ozdobę miasto popiołu, olejek wesela miasto smutku, odzienie chwały miasto ściśnionego; i będą nazwani drzewami sprawiedliwości, szczepieniem Paóskiem, abym był uwielbiony.

Bo Pan na wieki nie odrzuca;

Zaiste nie z serca trapi i zasmuca synów ludzkich.

Zgubionej szukać będę, a zapłoszoną przywiodę, i połamaną zawiążę, a słabą posilę; ale tłustą i mocną wytracę; bo je będę pasł w sądzie.

Tchnienie Pańskie spoczywa na Mnie, ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie; abym uciśnionych odsyłał wolnymi, 

 Tak że przeciwnie, (powinniście) raczej przebaczyć i zachęcić, aby czasem takiego nie pochłonął nadmiar smutku.

 Dlatego opuszczone ręce i zemdlone kolana wyprostujcie, 

 Wyprostujcie ścieżki dla swoich nóg, aby to, co kalekie, nie zbłądziło, ale raczej wyzdrowiało. 

Psalm. Śpiewajcie Panu pieśó nową, bo dziwne rzeczy uczynił; dopomogła mu prawica jego, i ramię świętobliwości jego.

Wspomniał na miłosierdzie swoje, i na prawdę swoję przeciw domowi Izraelskiemu; oglądały wszystkie granice ziemi zbawienie Boga naszego.

Trzciny nadłamanej nie dołamie, a knota tlącego się nie dogasi; ale sąd wyda według prawdy.

Nie zamroczy się, ani ustanie, dokąd nie wykona sądu na ziemi, a nauki jego wyspy oczekiwać będą.

Mam się więc czym chlubić w Pomazańcu Jeszu, w rzeczach Bożych.

 mocą znaków i cudów, mocą Tchnienia Świętego. Oto od Jeruszalem i na całym obszarze aż po Illirię wypełniłem dobrą nowinę Pomazańca.

 Lecz [zaś] chwała [wdzięczność, łaska] Bogu, który zawsze zwycięża [tryumfuje] nas w Pomazańcu, a zapach [wonność] znajomości swojej [Jego] objawia przez nas w każdym miejscu. 

Albowiem w ciele chodząc, nie według ciała walczymy,

 Plany burząc i każdą wyniosłość, która się wynosi przeciw wiedzy Boga porywając, każdą myśl w posłuszeństwo Pomazańca. 

I ujrzałem: oto biały koń, a siedzący na nim miał łuk. I dano mu wieniec [koronę], i wyruszył jako zwycięzca, by (jeszcze) zwyciężać. 

 I zobaczyłem niebo otwarte, a oto koń biały i siedzący na nim nazywany Wierny i Prawdziwy i w sprawiedliwości sądzi i walczy.

 A okryty płaszczem przesiąkniętym krwią, a nazwane imię Jego Słowo Boga.

 A z ust Jego wychodzi miecz ostry, by w nim uderzył narody i On popasie ich w lasce żelaznej i On depcze tłocznię wina wzburzenia gniewu Boga Wszechwładnego.

 I ujrzałem jednego Posła [anioła] stojącego w słońcu i krzyknął w głosie wielkim, mówiąc wszystkim ptakom fruwającym w środku nieba "Chodźcie, zgromadźcie (się) ucztę Wielkiego Boga.  

 I ujrzałem Bestię [zwierzę] i władców [królów] ziemi, i wojska ich zebrane, stoczyć bój z Siedzącym na koniu i z wojskiem Jego. 

 A pozostali [reszta] zabici w mieczu Siedzącego na koniu, wychodzącym z ust Jego. A wszystkie zaś ptaki najedzone [nasycone] z ciał ich.