Drogi jej rozkoszne, i wszystkie ścieszki jej spokojne.

 Pokazano tobie człowieku, co dobre i co JHWH wymaga od ciebie, czy nie to byś zasądzał sprawiedliwość, kochał miłosierdzie i pokornie chodził z Bogami [Panami, władcami] twoimi? 

 Dlaczego więc teraz Boga wystawiacie na próbę, wkładając na uczniów jarzmo, którego ani ojcowie nasi, ani my sami nie mieliśmy siły dźwigać.

 Zdało się bowiem Duchowi Świętemu i nam, by więcej nie kłaść na was ciężaru oprócz tych rzeczy koniecznych:  

Ku wolności wyswobodził nas Pomazaniec. A zatem trwajcie w niej i nie poddawajcie się na nowo pod jarzmo niewoli!

 Jeśli zaś Tchnieniem [duchem] (jesteście) prowadzeni, nie jesteście pod prawem. 

 To bowiem jest miłość Boga, że się przestrzega Jego przykazań, a Jego przykazania nie są uciążliwe.

 To wam powiedziałem, abyście pokój we Mnie mieli. Na świecie doznacie ucisku, ale miejcie odwagę: Jam zwyciężył świat».

Ten, który nas pociesza w każdym naszym utrapieniu, byśmy sami mogli pocieszać tych, co są w jakiejkolwiek udręce, pociechą, której doznajemy od Boga.

 Jak bowiem obfitują w nas cierpienia Pomazańca, tak też wielkiej doznajemy przez Pomazańca pociechy. 

 Albowiem chwilowo lekki ucisk nasz w nadmiarze do nadmiaru eonowej [wiecznej] ogromnej chwały przysparza nam. 

 A powiedział mi: Wystarczy ci łaski mojej, albowiem moc {moja} w słabości (się) dokonuje. Z największą chęcią więc raczej chlubić (się będę) w słabościach [chorobach] moich, aby zamieszkała we mnie moc Pomazańca. 

 Dlatego mam upodobanie w słabościach [chorobach], w zniewagach, w przymusie, w prześladowaniach, w uciskach dla Pomazańca. Ponieważ gdy jestem słaby, wówczas jestem mocny. 

 Wszystko udźwignę w tym (który) wzmacnia mnie.