Co gdy usłyszał Mojżesz, upadł na oblicze swoje,

Lecz oni upadli na oblicza swe i rzekli: O Boże, Boże Duchów, i wszelkiego ciała! człowiek jeden zgrzeszył, a na wszystekże lud gniewać się będziesz?

Tedy upadł Abram na oblicze swoje, i rzekł do niego Bóg, mówiąc:

A on rzekł: Nie; alem Ja hetman wojska Paóskiego, terazem przyszedł. Tedy upadłszy Jozue obliczem swem na ziemię, pokłonił się, i rzekł mu: Cóż Pan mój mówi do sługi swego?

Tedy rzekł Pan do Jozuego: Wstaó; przeczżeś upadł na oblicze twoje?

Co gdy ujrzał wszystek lud, upadli na oblicze swe, i rzekli: Pan jest Bogiem, Panci jest Bogiem.

Wtem podniósłszy Dawid oczy swe ujrzał Anioła Paóskiego, który stał między ziemią i między niebem, a w ręce jego miecz jego dobyty, wyciągniony przeciw Jeruzalemowi. I upadł Dawid i starsi, oblekłszy się w wory, na twarze swoje.

A gdy ich pozabijali, a jam pozostał, tedym padł na oblicze moje, i zawołałem a rzekłem: Ach panujący Panie! izali ty wytracisz wszystek ostatek Izraelski, wylewając popędliwość swoję na Jeruzalem?

Tedym słyszał głos słów jego; a usłyszawszy głos słów jego usnąłem twardo na twarzy mojej, na twarzy mojej, mówię, na ziemi.

I odszedłszy nieco dalej, upadł na twarz i modlił się tymi słowami: «Ojcze mój, jeśli to możliwe, niech Mnie ominie ten kielich! Wszakże nie jak Ja chcę, ale jak Ty». 

upada dwudziestu czterech Starszych przed Zasiadającym na tronie i oddaje pokłon Żyjącemu po eony eonów, i rzuca przed tronem wieńce swe, mówiąc: 

 A czworo Zwierząt mówiło: «Amen». Starsi zaś upadli i oddali pokłon. 

 A wszyscy Posłowie [aniołowie] stanęli wokół Tronu i Starszych, i czworga Zwierząt [żywych Istot], i padli przed Tronem na oblicza [twarze] swoje, i pokłonili (się) Bogu,